uzun bir zamandır izlemek istediğim ancak daha bu gece yeni izleme fırsatını bulabildiğim nuri bilge ceylan filmi.
öncelikle* iç dünyası karışık, hayatında cevaplar arayan insanların izlemesini tavsiye etmem!
zira her şey daha çok karışabilir, daha da kaybolabilirsiniz içinizde.
özellikle bazı bire bir konuşmalar da inanılmaz derecede birbirlerini açık bir şekilde sorguluyorlar ve buda sizin kendinizi sorgulamanızı sağlıyor. yani filmin içindeki düşünceler konuşmalar bunu yapmaya itiyor sizi.
haluk bilginer ve oyunculuğu hakkında çok bir şey söylemeye gerek yok yine enfes bir performanstı ama melisa sözen de bu filmde gerçekten çok iyiydi.
zaten çok iyi bir oyuncu olduğu hakkında hep bir düşüncem olmuştur ama bu filmdeki rolüyle beraber artık hiç şüphem kalmadı kendisi hakkında.
daha birkaç gün önce tekrar izlediğim başyapıt niteliğinde nuri bilge ceylan filmi.
2014 yapımı cannes ödüllüdür.
emekli olmuş bir tiyatro oyuncusunun, babasından kalan anadolu'da bir otelde, eşiyle ve kız kardeşiyle yaşadığı problemler, bambaşka hayatlar farklı bakış açılarıyla aktarılır.
farklı düşüncelerin harmonisi insanı duygu yoğunluğuna sürükler. herkesin kendi kişiliğine dair çıkarımlar bulabilmesi mümkündür.
196 dakikalık bir film olması sebebiyle fazlasıyla uzun metrajdır. ama insanı sıkmaz. izletir.
Televizyon da kanalları zaplarken bu film çıktı karşıma. Oyuncu kadrosu hoşuma gitti ve izlemeye başladım. Saate baktığımda başlarına yetiştiğimi farkettim. Film baya uzundu ama hiç sıkılmadan izledim. Acaba nasıl bir sonla bitecek diye de merak ediyordum bir yandan. Bildiğimiz filmler gibi bir son olmadı. Son olduğunu bile anlamadım nerdeyse. Ama kafamı yastığa koyduğumda ulan ne filmdi be dedim. Sanatsal film dedikleri bu oluyormuş demek ki.
durağan olmasına rağmen fevkalede dialoglar içeren bir filmdir, anlayabilmek adına olgunlaşmak gereklidir. 3 sene önce izlediğim kış uykusunun benim üzerinde yarattığı etki ile bugün izlediğimin yarattığı etki arasında dağlar kadar fark vardır.
“Nihal…
Gitmedim.
Gidemedim.
Artık yaşlandım mı, kafayı mı oynattım, yoksa başka bir adam mı oldum, nasıl istersen öyle düşün.
Bilemiyorum.
Ama birkaç gündür içime yerleşen yeni adam gitmeme izin vermiyor.
Nolur sen de gitmemi isteme.
Anladım ki artık beni istanbul’a çağıran bir şey yok.
Her yerde olduğu gibi orada da her şey yabancı bana.
Bilmeni isterim ki, senden başka yakınım yok.
Seni her dakika, her saniye özlüyorum.
Ama gururum el vermediği için hiçbir zaman söyleyemiyorum.
Senden ayrılmanın benim için ne derece korkunç hatta olanaksız olduğunu çok iyi biliyorum.
Tıpkı artık beni sevmediğini bildiğim gibi.
Biliyorum, eski günlere dönemeyiz.
Gerek de yok buna.
Beni bir uşağın gibi, bir kölen gibi yanına al.
Ve hayatımıza senin istediğin gibi de olsa devam etmemize izin ver.
Beni affet…”
sayıp dökülebilecek kimi kusurlarına, bir çuval inciri berbat etti denebilecek kimi sahnelerine karşın nefis atmosferi ve olağanüstü oyunculuklarıyla farklı bir büyüye sahip nuri bilge ceylan filmi.
yky'den çıkan goli taraghi kitabı. üslup ve şiirsellik konusunda başarılı olmasına rağmen kitap bitmek bilmeyen bir sıkıcılıkta. kimin kim olduğu, konunun en olduğu belli değil kitapta. inatla devam ettim okumaya fakat pes ettirdi.
2014 cannes film festivalinde büyük ödül olan altın palmiyeyi kazanmış nuri bilge ceylan filmi. insanların güler yüzlülüğünün altındaki fırsatçılığını, bencilliğini, özgürlüğünü, gururunu, farklı karakterlerin çatışmasını kısacası insan denilen varlığın insanlığını çok güzel gözler önüne sermiş bir film. tüm oyuncular rollerinin hakkını vermiş, ancak haluk bilginer her zamanki üstün performansıyla diğer oyuncuları biraz gölgede bırakmış gibi. görsel olarak fazla bir şey söylemeye zaten gerek yok klasik nuri bilge kalitesi, her sahnesi fotoğraf karesi gibi etkileyici görüntüler yakalamış yine.
beğendim beğenmesine ama bir zamanlar anadoluda kadar değil. çok az mekan var. ayrıca yönetmen haluk bilgineri bulmuşken etinden sütünden faydalanmış. halbuki bütün oyuncular çok iyi. nejat işler olmuş mu olmamış mı karar veremedim. serhat kılıç bu kadar gerçekçiyken o sanki eğreti kalmış. tek parçada izlemedim ama sıkıldığım için değil.
