karanlığı her zaman güneşe yeğlemişimdir. insanın kendisini kendisi gibi hissettiği yegane zamanlar güneş olmadığı zamanlar genellikle. güneş ekseriyetle her şeyin içine eder. yalnız kalamazsın, içki içemezsin, çalışmak zorundasındır, çünkü güneş vardır. kendine ait bir şeyleri ancak güneş gittikten sonra yakalayabilirsin. sevgilinle buluşursun, yine ekseriyetle gece sevişirsin, gündüz de sevişirsin ama gecenin verdiği tadı vermez, türkiye'desindir hatun utanır sen utanırsın, güneş birbirinizin çoğu yerini görmeden sevişmenize izin verebilir ancak...
anlayacağın güneş hayatına hep dahildir. çoğu da olumsuzdur.
fakat, kış saati uygulaması olunca da ararsın güneşi birden. öyle de tuhaftır işte. yazdan çıkılmıştır, hava çok geç olmasa da yine 6- 6 buçuğu bulunca kararır, hava hafiften serindir ama çok üşünecek kadar değildir falan filan.
tarih ekim sonu olduğunda türkiye'de, bir şey olur , saatlerinizi yarın alın amk 1 saat geri diye. alırsın. o gün zart diye 5'te kararıverir hava. noluyor lan dersin?
kışı hatırlatır çünkü sana bu siktiğim. saati 1 saat geri sararsın , kış olur. ne tuhaf. kendimi sikilmiş gibi hissediyorum nedense bu uygulamanın ilk günlerinde. sanki kaderime razıyım.
bir mevsim neden bu kadar rahatsız eder ki insanı? bir mevsim be. yaz değilde sonbahar, sonbahar değilde kış. ne olacak yani.
ilk belirtisi de günün kısalması olunca. işte o an üşümeye başlarsın sanki birden. üstelik daha kar da yağmamışken...
hayatlarımızdan çalınan 1 saatin verdiği hüzündür. zaten hava erken kararıyordu eee ne gerek vardı şimdi daha da karatmaya. bıraksaydık da dağınık kalsaydı.
aslında gece de güzeldir. burda asıl hüzün veren durum havanın soğumasıyla rahat haraket edememenin verdiği hüzündür. kıçımız donarken fazla mutlu olamıyoruz doğal olarak. yazın bitmiş olduğunun son işaretidir saatlerin çekilmesi. önümüzde uyuz bi kış vardır yani. ***
