po chu tarafından yazılmıştır.
evim fakir, dostlarım beni terketti,
hastayım, ziyafetlere gidemiyorum.
gözümün önünde canlı bir kimse yok,
kulubemin içinde yalnız yatıyorum,
kırık lambam zayıf bir ışık veriyor,
yıpranmış perdelerim çarpık, birbirine uymuyor.
tse, tse kapı eşiğinde ve pencere kenarında,
tekrar yağan karın sesini duyuyorum.
ihtiyarladığım için pek az uyuyorum
gece yarısı uyanıyor, yatağımda oturuyorum
eğer oturmak ve unutmak sanatını öğrenmemiş olsaydım
bu sonsuz yalnızlığa nasıl dayanabilirdim?
katı vücudum yere yapışıyor
ruhum kolayca değişikliklere tabi oluyor
böylece geçen dört usandırıcı yıl,
sanki binlerce gece kadar uzundu.
