Bir soru.
Kızımı inancın şekilcilikten ve kılık kıyafetten bağımsız olduğu gerçeği ile büyüteceğimden, herhangi bir dine ve yaratıcıya inanmanın kalben olmasının yeterli olduğunu aşılayacağımdan ötürü asla gerçekleşmez böyle bir şey.
Tüm bu öğretilerime rağmen Halen türban takmaya kalkarsa ondan bir halt olmaz zaten, ne halin varsa gör derim.
‘ay o daha çocuk bırakın kendisi özgür iradesiyle karar versin ayol’ diyenler eğer kızları türban takarsa zorla çıkaracaklarını veya evlatlıktan reddedeceklerini söylüyorlar. ilginç *
Bilinçli mi taktı yoksa bir heves mi anlamaya çalışırım. Yaşı önemli. Çok küçükse sıcak bakmam. Çünkü bir ac bir kapa oyuncak haline gelir. Yaşı büyük ve aklî başındaysa diğer konularda da kendini geliştirmesi , okuması ve güzel bir eğitim almasını sağlardım. Anne babalar her zaman evlatlarının yanında olmalı.
Böyle şeyler pat diye olmaz belli bir altyapıya sahip olunması gerekir. Şaşkınlıkla karşılanıyor ise burada aile içi iletişimde büyük sorunlar var demektir.
Görüşmem, ciddiyim. Hayatım boyunca müslümanlığı sevmedim. Yaratıcı inancım var ama farklı şekilde, spiritualism'e yönlendirmeye çalışırım. inat ederse çok kalbim kırılır. Yani şöyle hissediyorum bunu düşününce, kalbim kırılır ve çok üzlülürüm, büyük ama çok büyük bir hayal kırıklığı yaşarım, sen benim kızımsın ve nasıl bu masallara inanabildin derim ve gerçekten görüşmem. Ne ölüme, ne ölüne dahi derim. Böyle birşeyi gerçekten hazmedemem, bu tıpkı şey gibi... kendi kızım beni sırtımdan bıçaklıyor. Evet aynen böyle hissederim.
Bunu yaptığında mutlu oluyor mu, huzur doluyor mu, yoksa korktuğu için mi yapıyor diye bakarım. Mutlu oluyorsa ve huzur doluyorsa karışmam. Yok korktuğu için yapıyorsa koluna girer aile psikoloğumuza götürürüm.
