Kızıma kızardım. Salak niye dayak yiyorsun elin mi yok diye..
Şaka bir yana empati yapamadım. Kötü bir durum. Sebep ne olursa olsun şiddetin her türlüsüne karşıyım.
aklı başında bir kadın kendine vurdurmaz.
mantığıyla ve karşısındakini tartarak hareket eder ve kendine vurdurmaz.
şayet karşısındaki sıyırtma bir müptezel değilse akılını kulanabilen kadın kendine asla vurdurmaz.
kızı vermeden evvel 40 kere düşün. araştır damadı ve ailesini.
sonra ölç, biç, tart vs
bu mevzular maksat muhabbet olsun kabilinden işler değil.
Herkes kızına sahip cıkmış ne güzel. Nice anne babalar var ki yuvası dagılmasın diye yada basımıza kalmasın laf söz olmasın boşanmış kadın olarak anılmasın diye görmez ve duymazdan geliyor. Dövmesi kötü davranması iftira atması vs özetle mutlu olmadıgı bir evde kalmasına müsade etmesi cogu günümüz anne babanın yaptıgı davranıs. Sonra bu hırbolar buna güvenerek o kızların canına kıyıyor. Ondan sonra dövünmek aglamak boşa tabi.
Bir kızım yok, iki oğlum var, ancak onların böyle birşey yaptığını duyarsam kendi oğlum demem kollarını kırarım.
Çünkü ben annesi yıllarca babasından dayak yemiş bir çocuktum ve annem hıçkıra hıçkıra ağlarken kendime bir söz verdim “ne olursa olsun hiçbir kadına vurmayacağım”
Hiçbir kadına vurmadım ve karısını döven hiçkimseye acımadım, bunun benim için çok acı sonuçları oldu ancak pişman değilim!
