çığırından çıkan öğretmenin öğrencilerine söylediği bazen argo olabilecek sözlerdir.
öğrenciler devamlı susmadan konuşurlar aralarında gülüşürler falan derken öğretmen atlar
- konuşmayın artık yeter
+ konuşmuyoruz hocam
- otur yerine piç
+ hocam tamam oturcam da bana piç demeye hakkınız yok
- yok ama diyorum piç piç
çocuk oturur. **
hoca, öğrencisine tebeşir fırlatmıştır.
öğrenci: -aah, hocam... yüzüme geldi.
hoca: +nerene gelseydi ya?
ö: hocam, çok acıdı.
h: +sen sus da şu tebeşiri getir.
ö: -ama hocam, hem fırlatıyorsunuz, hem de geri istiyorsunuz.
h: +getir dedim sana.
olay, öğrencinin tebeşiri hocaya geri götürmesiyle son bulur.
edit: bu dersten sonraki ilk tenefüste, öğretmen sınıftan çıkar çıkmaz arkasından el hareketi çekilir.
orta okulda bir fen hocamız vardı. ismi ahmetti soyadını hatırlamıyorum. hatırlasam da deşifre etmezdim büyük ihtimalle. kendisi bizlere "tibet öküzleri" derdi. çok da güzel bir aksanı vardı. çok yaşasın.
hiç unutmam, kulağını kötü bir şekilde çınlatırım bu adamın. onu öğretmen yapanın da kulağını çınlatırım. ufacık bir cornelia'ya bunu yapan adamın öğretmenliği bırakın insanlıkla bile ilgisi yoktur. mümkün mertebe kolejlere gitmek lazım o yüzden, özellikle lise ve dönemlerinde.
- arkana mukayyet ol oğlum!
+ ne alaka hocam?
- dışımdan mı diyeyim illa içimden küfür ettim yine anlamıyorsun!
+ oha!
- yaaa naber? hep siz mi sövceksiniz lan hocaya. otur aşşa. dingil bir değil iki değil hepsini toplamış benim ahırıma ay pardon sınıfıma sokmuşlar. ay pardon koymuşlar. of böylesi de garip! susun gülmeyin. oğlum otursana sende artık be!
