eskiden yüzünüzü güldürüp "belki" diye umutlandiran seylere artik "ne de olsa sona dogru bir yere varmayacak , ne bu simdi" diyerek kizarak gerceklesir bir degis tokus.
bazi seylerin tükendigine ve bazi seyleri bitirdiginize, hatta artik bazi seylerin size artik fazlasiyla batmasina delalet eder.
çoğunlukla kalp kırıklığından kaynaklanan durumdur. bugün bunu anladım sözlük ve insanlara kızmaktan vazgeçiyorum, yanımda olmayan olupta çatur çutur kalbimi kıranlara her ne (bkz: poh)'sanız yanınızda olucam, çünkü kızdıkça nefes alan bir (bkz: poh)tan ibaret oluyor insan, (bkz: poh)'lardan oluşan bir döngüye, cümleye hapis oluyor insan.
sadece kızmakla haklı olduğuna inanmak, kendi içinde kesin olarak hangi sancılı noktaların isabet aldığını irdelemekten daha kolaydır der ve gülerdi rahmetli zülko niyazi abi...
