anılar sayesinde aklımda kalan bir ayrıntı. hakları var.
kelimenin fonetik olarak kaba olmasını geçtim, her gün duş alırken düşünüp günde 5 kere 31 çektiğim ev arkadaşımın sevgilisine, "yenge" diyerek, aslında onu ne kadar istediğimi kendimden bile gizlemeye çalışıyordum. iki lafın birinden yenge demem ondandı. ne yengesi amk. öz yengem olsa yine sikerdim onu. lezzetliydi elif çünkü. beni hakediyordu.
kanımca bu sözün karşı tarafın duygularını bastırmak için söylediğini düşündüğünden ya da belki de sebepsiz yere sırf bu lafı sevmemesinden hoşlanmamasıdır . üzerine düşünmeye gerek yok.
