varolan aile baskısı üstüne sorumluluk duygularından yoksun bir erkekle beraberlik katlanarak mutsuzluğu çoğaltır. ilk aşık olan kaybeder kuralı ile düşünecek olur isek kadınların daha duygusal ve daha çabuk aşık olabilitesi yüzünden üzülmeye mahkumdurlar.
kendileridir her durumda. karşıda ki iyiyse kıskanırlar ve adama cehennem hayatı yaşatırlar ve empati yeteneği olanlar bu nedenle mutsuz olurlar. karşıda ki kötüyse gözleri hep daha iyilerde olur ve adama cehennem hayatı yaşatırlar ve empati yeteneği olanlar bu nedenle mutsuz olurlar.
-kız arkadaş olmak için gerekli donanıma sahip olmamaları.
-erkek arkadaş olamayacak insanlarla ilişkiye girmeleri.
-kendilerine değer vermeyi öğrenmemiş olmamaları.
3 kurusluk adama 5 kurusluk deger verirsen aradaki 2 kurusa seni satar derlerdi ondan olsa gerek. Neymis efenim sonuc; herkese layik oldugu degeri verelim vermeyenleri uyaralim.
genel itibarı ile peri gibi süslenip, polyanna gibi heveslenen kız taifesinin mutluluğu gösterişte buluyor olmasıdır. onu alır bir köy kahvaltısına götürürsün, en lezzetli en doğal ürünlerle kahvaltı yapmasını sağlarsın, belki de çoğu restorandan daha fazla para ödemişsindir... sırf onun için.. ama o tek cümleyle herşeyi zehir edebilir.. "aşkım bu ne yaaa.. özsüt'e gidip çay içsek starbucks'ta bir kahve içsek daha hora geçerdi" ... ahanda bu işte.
ilişki içinde bulundukları erkeğe ait olduklarını sanmalarıdır. oysa erkekler gibi hem bir kızla ilişkileri olsa hem de diğer kızlarla da varolan ilişkilerini umursamadan istediklerini yaşayabilseler, hep daha iyisini bulma arayışı içinde olsalar mutsuz falan olmayacaklar. bütün kızlar böyle midir tabi ki değil. ama zaten onlar da mutlu olan kısım.
hayat onlara öyle aşılanmış öylesine popülizm enjekte edilmiş ki bir süre sonra en doğal olarak birbirine alışıp birbirinin her yaptığını önceden tahmin eder pozisyona geldiğinde yani onların değimiyle hayat monoton ilişki rutin olduğunda sıkılıyorlar sadece oturmak yetmez oluyor. illi bişi yapılacak ama asla aynı şeyler olmayacak.
benimkine söylüyorum buradan alınmayın ne yapacaktık yarram etim bu butum bu ben napıcam her gün her gün. ben evden işe geleyim bi yüzünü göreyim bi sarılayım çocukla oynayım sonra birlikte vakit geçirir yatar uyuruz diye sevdim seni ki belamı buldum senin de allah belanı versin.
hem erkek ağır otoriter olmalı hem kadınını şaşırtabilmeli diyorsunuz hem de bir şey saklanmıyor her türlü dırdıra yatkınlık var. giz gizem bırakmıyorsunuz ki adamda ıncığı cıncığı öğrenmek isteğiniz yüzünden.
şimdi üstüne de alınmazlar, çünkü ne hikmetse onlarca ilişki yaşadım bir tanesinin ""beni başka kızlarla karıştırma ben başka kızlara benzemem"" demediğini duymadım.
ister inanın ister inanmayın ilişki dinamiği muhakkak ki değişiyor ama bütüüüüünn hepiniz aynı kumaşın parçasısınız. yazı işte budur oldu valla her şey bu kadar net.
ilişkiye ben çok seviyorum ya diye başlarlar. ancak aradan zaman geçer ve cidden ama cidden sıkılırlar çünkü o en başta seviyorum ya diye kasım kasım kasıldığı adamı tripleri, nazları ve işveleri ile değiştirmiştir. ilk tanıdığı adam ham iken bir süre sonra içi kaıştırılmış, değiştirilmiş biri oluverir. kadın bunu istemez. ama ilk halini de kabul edemez. yani kadın hem ilk haline aşık olur erkeğin hemde değişmesini ister. değiştirdikten sonra da sen değiştin der ve terk eder. bu kadar basit.
piç olmadığınızdandır.
böyle toplum içinde aşağılayacaksın, kızacaksın, gözün dışarda olucak, arayıp sormayacaksın. o zaman daha kıymete biniyorsunuz. o zaman daha mutlu oluyorlar.
akıllarının başlarına sonradan gelmesidir. eldeki gitmez sanarlar. sen karşındakinin ağzına sıç sıç sonra vay efendim beni neden bıraktın, hani beni seviyordun. oldu amk. sen beni itin götüne sokup sokup çıkartırken aklın neredeydi?
