Söyleyenin halt ettiği gayet de olmayan samimiyetsizliktir. Ulan şiir yazan insan hisleriyle konuşan insandır. Şiir berbat olsun ya da olmasın farketmez. karşıdaki şiiri beğenir ya da beğenmez bu karşıdakinin sorunudur. Şiir yazmak aladır. Şiir dinlemekse kızgın kumlardan denize atlamaktır.
Açık açık "seni salak yerine koyuyorum" dese daha iyi olacak erkektir. Kız bir de bunu farketmez gelir hava atmaya çalışır. Biz de şiirden hoşlanıyoruz evet ama şiiri kötü emellerine alet edenlerden asla değil... aman ha ilişkinin ilk evrelerinde okunan şiirlere dikkat!!!
Kızlar güzel söz duymak için, erkekler cinsellik için tüm imkanlarını seferber ederler. Samimiyeti araştırmazlar çoğu. (Belli bir doygunluğa ulaşmayanları). Bu davranış kadının erkeği vücudunu kullanarak tahrik edip elde etmesi gibidir. Samimiyet belki yoktur ama sonuca götürür.
bu başlığa katılanların yaptığı şeyi açıklayayım; okuma yazma alışkanlığı olmayan züğürtlerin tesellisidir, şiirin önemini ve araçlılık vazifesini (araç veya amaç ideolojiye bağlı) bilmemektir. Şiir insanı yazmaya zorlar bir müddetten sonra, yazmak ise bir insan için yazmaya başlandığını anladıktan sonra güzeldir. Bir insan için yazı yazasıya kadar sevmek şiir sayesindedir, yavşaklık diye adlandırmak büyük hata...
Vücut geliştirme geyikleri, tip, gösteriş/caka, saçma sapan güncel espriler ile tavlayan erkekten farkı yoktur. Kendi yazsın canımı yesin. O şiiri yazan şair kaç gece uyumasın; sen git hazıra kon yapıştır geç.. Ucuz erkek işi.
