normal erkektir. cesaretini toplayıp bir kızla çıktığı zaman, bunları aşacaktır. utanan bir nesle hasretiz ama yani kızla konuşurken de utanmasın. gerçi zaten bende genelde utangaç biriyimdir. hali hazırda şu anda ilk kız arkadaşım olan kişi ilk zamanlarda utanıyordun şimdi maşallah diyor. ayarı da kaçırmayın zaten. çok konuşunca saçmalayabiliyorsunuz bile. bazen az konuşmak da iyidir. takılın işte kafanıza göre. ben dahil tavsiyeleri fazla ciddiye almayın. içinizden geleni yapın.
kaybedecek olan erkektir. açıkçası doğru söylemek gerekirse biz yıllarca utandık, çekindik, cool gözünmek için sessiz durduk. en azından kendi adıma böyle oldu ve sonucu pek bir şey olmadı. olmamasının nedeni illa ki duygusal anlamda bir şeyler alabilip, sevgili olmanın ziyadesin de arkadaş ortamında bile yerli yerinde konuşkan olmak her zaman avantaj oluyor. ben utangaç olmanın daha doğrusu utanma duygusunun olmasının yine de erdem olduğunu düşünüyorum ama iletişim esnasında abzürt bir şekilde davranılmadığı müddetçe değil tabii. misal mesela, geçen ingilizce kursunda, ders biterken sandalyeleri ters çevirip masaya koyma görevi vardı temizlik yapılacağı için. ben kibarlık olsun diye, "durun ben çeviririm" diye, hadi adını da söyleyeyim güzel bir adı olan "aysema" adlı kıza yardım etmek istedim. tersleyici değil ama kesin bir dille " hayır hayır bırakın, ben düzeltirim" yanıtını aldım. bende " tamam peki siz bilirsiniz" deyip çıktım. şimdi bunu utangaçlık ile centilmenlik arasında bağ kurduğum için anlattım. yani karşı cinsle iletişim konusunda hemen bir yanıt, mesaj, tersleyici ya da üstünüze düşücü daha doğrusu hemen samimiyet gibi şeyler beklemeden, medeni bir iletişime girmenin davranışı olarak düşünülürse daha doğal davranılacaktır.
Ben gevşek, bir ortamda en çok sesi çıkan, herkesle arkadaş olabilen, herkesle samimiyet kurabilen erkeği sevebilen biri değilim. Çok fazla sebebi var, bir sebebi böyle birini idare edemeyecek olmam. Ayak uyduramam. Çünkü iliskinin bir noktasında onun sosyalleşme ihtiyacı ve konuşma ihtiyacı beni boğmaya başlayacak. Ben biriyle karşı karşıya gelince 3 saat konuşmak istemiyorum çoğu zaman. Yine onun 83955 farklı arkadaşı ile vakit geçirmek istemiyorum.
Haliyle ben hep bir ortamın en sessiz insanını sevdim. Tam aksi ile vakit geçirmek ve birini sevmek başka şeyler. Ben sevmekten bahsediyorum. Daha gizemli geliyor insana. Bi de bu utangaçlığın altında genelde çok ciddi bir ego oluyor. Reddedilme korkusu nedenli kendilerini geri çekiyorlar. Taşı bir kırıyorsun altından yüksek ego, kibir, küstahlık ve zehir gibi bir zeka çıkıyor.
Yani ezik dediginiz kişi öyle pek ezik bir insan olmuyor. Eziklik sessizlik ya da utangaçlık ile alakalı bir mevzu değil pek ama siz bilirsiniz. Bu sabah aşırı uyumlu uyandım.
uzun süreli ilişkiden sonra, abi ben önüme çıkan ilk karıya çakcam derken önüne çıkan ilk kadına ; hebebebe ha ha ho uuuu maaaa diyerek sonuçlanan eylemdir...
Ağzı iyi laf yapmıyordur. Bunu okuyan böyle biriyse bendeniz bir kardeşin olarak önerim kendini kendinle baş başa bırak ve yalnızlığa alış; ondan korkma. Yalnızlığa alışınca başkalarını kaybetmekten korkmazsın ve bu süreçte felsefi olarak gelişmiş olursun haylice. Kızlarla konuş, kasılma espri yap, ortamı gevşet zamanla alışırsın. Sevdiğin kişinin yanında konuşmaya utanman normal bir şey ama kızlarla konuşurken utanman hoş değil, aş bunu dostum.
