uzun süreli ilişkiden sonra, abi ben önüme çıkan ilk karıya çakcam derken önüne çıkan ilk kadına ; hebebebe ha ha ho uuuu maaaa diyerek sonuçlanan eylemdir...
hiç tanımadığı kızların yanına gidip, oturup, kaynatamazlar. o kızın adını, numarasını alamazlar. kızlarla samimi dost, arkadaş olamazlar. hatayla böyle bir şey olsa, o kızlara bile cinsel gözle bakarlar. dostluk, arkadaşlık nedir bilmezler. cinsel dürtülerini bastıramazlar, hayvanidirler. o cafe benim, bu cafe senin güle eğlene gezemezler. ah ah! acıyorum hallerine kendi arkadaş çevreme baktıkça. haaa... bi' de yeri ve zamanına göre hareket edemezler.
türkiye gibi gelenek göreneklerine düşkün, her yabancının sapık olarak atfedildiği ülkede/çevrede doğup büyüdüyse, hele ki yakışıklı veya çekici değilse ve ağzı laf da yapmıyorsa, veya bir başka deyişle; kendi halinde bi insansa, normal bi durumdur. gebeş tipler gibi herkese salça olmuyor, salça olacağı insanı biliyordur.
Konuşamazlar çünkü insanlar onlari asagilayacakmis begenmeyecekmis her an dalga gececeklermis zannederler. Bu arada gelsin beni bulsun ne kadar vintage nerde kaldi mi o erkekler diyen yazar bi siktir git cay koy hakikaten.
bende de aksine kızlarla çok rahat konuşabilme hali var. çok kısa sürede kendimi sevdirebiliyorum. ancak bu da önerilmez. kızlar çok tutuk erkeği sevmediği gibi çok konuşkan, donanımlı, özgüveni yüksek erkeği de sevmiyor. ben bu erkeğin seviyesine çıkamam deyip alakayı kesiyorlar.
halbuki konuşmaktan asla çekinmeyin. zaten biraz konuşmaya başlayın, kızların çok da mükemmel canlılar olmadığını göreceksiniz. çoğu güncel konulara ilgisiz, edebiyat, sanat, genel kültür desen yok. haliyle ben bu kızlarla ne konuşayım? kendimi çok üstün gördüğümden belli bir yerden sonra kızlarla iletişimim kopuyor. onlara değer vermediğim imajı oluşuyor. ergenlik yıllarımdan bu yana narsist psikolojiye evrilmemin sebeplerinden biridir bu olay da.
