küçük yaşta bayramları başa gelen talihsiz olay. komşunun kızına torpili yakarak seslenmiştim:
-neslihan bak torpil (sanki torpil görmemiş hayatında)
kızın o an bana bakmasının heyecanıyla torpili tam havaya fırlatacakken kamyon geçmişti aramızdan ve yavaş ilerleyen kamyonun geçmesini beklerken o an kulağımın işlevini kaybettiren ve elimi hissettirmeyen durum oldu. gözümdeki yaşları görmesin diye yavaşça geri döndüm, elimi cebime attım ve hacı süper markete yavaş yavaş ilerledim. keşke o zaman da whatsapp olsaydı da şu işe girmeyip patlama resmi atıp halletseydik.
