Klavyede yazabildiğim ancak dilime bir türlü alamadığım, utana sıkıla hakkında konuşabileceğim "ensest" konusunu böylesine anlatabilmesi takdire şayan.
Mağdurlarla bilhassa çocuklarla bu nasıl konuşulur? Nasıl sorarsın o yavrucağa, nereden anlayabilirsin yaşadıklarını. Görülenin arkasındaki görülmeyeni. Acı.
"Umuyorum ki çocuklar sadece gülmekten ağlar, umuyorum ki çocuklar yere düştüğü için dışarıda dizleri kanadıkları için ağlar ama çocuklarımızı maalesef artık dışarıya gönderemiyoruz. Evde kalsalar maalesef. Şöyle düşünün kocaman bir siyah. Içinde minicik bir beyaz kendini belli eder değil mi, yani bu ne demek? Karanlıktan güçlüdür aydınlık ve umut çocukta."