erkek evladın asla anlayamayacağı bir bağdır bu. çünkü onların arasındaki bağ daha farklıdır. lakin bunuda kız evlatları anlayamaz...
*baba; aşk`dır.
bir kız çocuğunun küçük yaşlarda ilk aşkıdır baba. çünkü mükemmeliktir baba. yaptığı her işte, attığı her adımda, söylediği her sözde... olgunluk, güven, merhamet , hakikat, adalet... gibi bir sürü olgu barındırır.
''babam gibi biri'' diye hallerininin temelini kurar kız evlatları.
*baba; evin direğidir. (şahsım adına söylemem gerekirse anne`siz asla diye düşünürüm. rabbim beni onun yokluğunla sınamasın, terbiye etmesin. ta ki anne olup onun halini anlayıp kavrayana kadar; allah beni onsuz bırakmasın; lakin şu ölümlü yalan dünya da tek duadır budur.) evin vazgeçilmez tek direği. evi ayakta tutan, sağlam, dimdik...
*baba; annenin göz bebeği evlatlarının idolü...
en son babalar duysada bazı şeyleri; hatta hiç duymadığı şeylerde olsa; baba candır.
evi ayakta tutan baba; ev halkını bir arada mutlu ve huzurlu tutan annedir.
Babalık vasfına yakışır bir baba ise, her şeydir.
Kahramandır, koruyucudur, kollayıcıdır, sizi karşılıksız ve derin bir kutsal aşkla seven tek erkektir.
birlikte fazla zaman geçiremeden çok erken bir vakitte kaybetmişseniz özlemdir, hasrettir baba. aşktır, her şeyden çok sevmektir. bazen isyan etmektir hayata, bazen kavuşma ümidiyle sabretmektir. zordur vesselam çok zor..
hayatta değer verilecek, uğruna gözyaşı dökülecek tek erkektir. sizin için her şeyi yapar, bir gün hayır demez istediğiniz şeylere. annenizin verdiği şefkatten daha fazlasını verir, erkek çocuklarından bile daha çok sever belki sizi. ne kötü bir söz söyler ne kalbinizi kırar.
ilk aşk değildir amk, mükemmellik de değildir. tamam çok iyidir ve babadır. bunun tanımı, hissettirdikleri bile yazılamaz. rica ediyorum bir kızın ilk aşkı diyip genelleme falan yapmayın. çok itici oluyor. yavşak yavşak. o ne lan.
Babam, aslında ne yapıyorsa bizim daha iyi olmamız için yapıyormuş, anlayamadım.
Ölümünün son senelerinde çok çatışırdık çünkü. Bizi terk etmesini hazmedemedim belkide. Ama şimdi anlıyorum. Annem ve babam kesinlikle çok zıt karakterler ve ayrı olmasalardı belkide sonu cinnet geçirmeye kadar gidecekti. Ben babama hiç sarılmadım, sevdiğimi söylemedim o da bana...
Ama o öldükten sonra anladım ki aslında ikimiz de birbirimizi çok seviyormuşuz da gurur yapıyormuşuz dillendirmek için...
