6 yaşına basan kızımın günde 3 cilt konuşacak kelimeyi nereden bulduğunu anlamıyorum. yaptığı yapamadığı her şeyi söylüyor. bir müddet sonra usandırıyor. tamam kız çocukları çok konuşur ama ne bileyim bu da fazla sanki. var mı bir çözümü acaba? yoksa sadece benim kız mı böyle sözlük?
Konuşmayan çocuk daha kötüdür. Konuşsun dışa dönük olsun. Ne kadar konuşursa o kadar özgür yada mutlu hisseder. Içine kapanık çocuk daha çok kendine zihnen zarar verir. Ileri yaşamını da etkiler.
bıcır bıcır olduklarındandır. 3 yaşında teyze oğlunun bir bıcırığı var. bir sevdiriyor kendini maşallah. hadi ben eve gidiyorum görüşürüz diyorum. peltek ağızla gitme amca diyor. gel de sevme. erkek çocuğunun da ayrı bir sevgisi var ama bu kız çocukları dendiği gibi bir başka herhalde. tadmadığım için bilmiyorum ama, inşallah evlat sevgisini tadarım.
Bunu görünce aklıma geldi. Bugün milyoncudan bi şeyler bakuyordum. Birkaç kadın bi kız çocuğu. Kız olması önemli değil işte erkek olsa da çok üzücü. Çocuk bi şeyler anlatıyor o kısmı dinlemedim de şurayı duydum ilk "bu çocuk konuştu mu bana bi şeyler oluyo" annesi bunu diyen. O kadar kötü oldum ki. Kendi anamın kıymetini bilmediğime mi bu küçük çocuğa mı böyle bir sürü çocuk olma ihtimaline mi yanayım. O kadar üzücü ki. Çocuk bir pijama gösteriyor "anne kumaş alıp bana bunun küçüğünü diker misin" annesi siklemiyor bile. Niye yaptın o zaman orospu çocuğu seni. Çocuğun hevesini yavaş yavaş kıracak. inşallah olmaz öyle bir şey. Gerizekalı.
