tamda benim doğum günümde,ablasından önce dünya evine girecek olan; asabi,sinirli,tatlı olduğunda da dünyanın en tatlı cadısıdır.. çok özleyeceğim onu!
kızkardeş :bi kalem için sıra dayağı yemiştik.
abi : dolma kalem mı.
kızkardeş :sen kaçmışmıydın ne
abi :ofkesı gecınce donerdım.
kızkardeş :tabi dayağı biz yiyoduk.
abi : yemeyın kacın kardişim.
kızkardeş :ben yapmadım diye kaçıyodun biz sap gibi yapmış gibi kalıyoduk.üstelik de sen kırmıştın galiba o kalemi de.
abi:nası yanı kacan suçsuzmudur asıl suçlu odur.tek avantajı en hıddetlı anda ortada yoktur.babamın o şeyını sevmıyodum benı ayrı kefeye koyuşunu.
kızkardeş : niye seni daha çok önemsiyodu aslında.
abi: ama dıyemıyodum baba sen yalnış yapıyosun bunu değiştır dıye.
kızkardeş : işine geliyodu da onun için.
abi: ya o zaman konuşuluyomuydu kı onun karsısına gecıp.
abi: annem ayarlıyodu dıalogları.
kızkardeş : hadi onu geçtim yaptığın şeyleri niye adam gibi kabullenip ortaya çıkmıyodun. senin yüzünden biz dayak yiyoduk çoğu zaman..
abi:sorsalar yapmadım demıyodum yaptıysam durusttum, dayağı az yememın sebebını ben de eleştırıyorum.
kız kardeş: erken olgunlaştım sayelerinde.. düşe kalka öğrendik, öğreniyoruz.
abi: sen oğrendın, benım kozamı yırttılar uçamadım
kız kardeş: mesela yardımsever olmayı annemden öğrendim ben, olumlu bu mesela..hiç bişi almadık diyemem.
abi: olayları anlık degerlendırme genış zamandakı sonuca bak.
kız kardeş : yo tam tersine ben uçtum.onlara rağmen.
abi: yenı yenı toplamaya calışıyorum kendımı.sana babam çarptı bana tüm türkiye gibi sankı. çıkarılan sonuçlar kaldı elımızde bır tek modası geçmış.
kız kardeş : ben sadece babamı suçlamıyorum doğru oku dediklerimi, ama sonuçlara varmak lazım. kendi doğrularımızı bulmak.
abi: senın cıkardığın sonuçla benım kı farklı bıraz ordan kaynaklanıyo ıfade farkları. işe yaramayan atılan günluk parcaları gibi. herseyımızı attık posamız kaldı. neler yapacaktık halbukı hayatta. heyhat.
diyaloğunun kahramanı.
abinin tek ve gerçek varlığıdır. Ama bu ona sahip olmak değil onun varlığından olan mutluluktur aslında. Ona karşı hiçkimseye olmadığı kadar sevgi ve saygı besler. O, bir abinin varlığından mutluluk duyduğu en değerli varlık, en güzel insandır. Gülümsemesiyle, sataşmalarıyla, esprileriyle istisnasız güldürebilendir.
ergenlik donemi ve sonrasinda pek sirin olabilen yaratik. ne kadar agresif de olsa, "hatuna ne alsam hosuna gider kiz, anlat bakayim" diye sorabiliyorsunuz. kadinlarla ilgili merak ettiginiz noktalari cat diye sey ettirebiliyorsunuz. siz boyle yapinca onun da kafasinda "lan abim beni seviyomus, sevgilim var desem kizmaz bile" diye dusunce olusuyor, rahatliyor. 20'li yaslarina geldiginde melek olacagi rivayet edilir, bakalim bakalim.
ona dedim ki;
"çikolata almak için bir bakkala gittiğinde çikolatayı alır ve çıkarsın. orada başka işin olmadığından daha fazla beklemez ve gidersin.
işte ölüm de aynı bunun gibi tatlım. işimiz bittiğinde gidiyoruz. bu kadar basit, çikolata almak kadar basit."
onu omuzundan öpüp, saçlarını alnından cekerken, tek yaptığı titreyerek gülmek oldu.
"peki ablacığım, anladım."
ah tatlı ölüm.. soru kalıplarındayken, sevmiyorum seni.
Hiçbir zaman aynı fikirde olunmayan, nereye gitsen peşinden gelmek isteyen can.
Sen ondan 4 yaş büyüksündür. Dışarıda oynamaya iznin vardır. O daha çok küçüktür. Henüz 3 yaşında. Balkonun mermerinden gözleri zor gözükür o kadar küçük.
Bağırır sürekli sana abla annem seni çağırıyor diye. Off dersin ama paşa paşa eve gidersin.
Aradan biraz zaman geçer yine aynı olay olur. Annem hemen eve gelsin diyor diye bağırır bu sefer. Ama daha yeni gelmiştim diye düşürsün içinden. Oyunun en güzel yerinde gidersin eve.
Başka bir kez yine seni eve çağırır. Sabrın bitmiştir artık. Gidersin eve sinirli sinirli. Annene dersin bıktım artık. Gider gitmez niye çağırıyorsun beni.
Anne şaşırır. Ben çağırmadım der ve her şey ortaya çıkar.
Yıllarca en sevdiğin küçük varlık sırf sana gıcıklık olsun diye, sırf o dışarıda oynayamıyor diye seni kendi kafasına göre eve çağırmıştır. Sinirlenip ağlamaya başlarsın. Ben boşuna mı her gün erkenden eve geldim dersin hıçkırarak.
yıllar Sonra aranızda sürekli konuşup güleceğiniz bir olay halini alır.
Okula gidersin dalga geçmek için arar ve annem seni eve çağırıyor der. Gülersin. Onu her haliyle çok seversin.
O küçücük haliyle hayat boyu seni kandırarak eğlenen insan. *
abisini alabildiğine sömürmeye çalışan,
abisiyle beş posta kavga eden,
abisiyle odayı paylaşamayan üstüne üstlük ona kaptıran,
abisininin elinin tersiyle bi tane çarpmasına "abiiiiiiiiii noluyo bee" diye cırlayıp abisinden kolum çarptı canım pardon cevabını alan,
abisi zoruyla bilgisayar başından kaldırılarn,
7/24 kavga etselerde birbirini yeselerde dünyada en çok sevdikleri insanlar abileri olan
ve bu kavgaların üzerine gerekli parayı abisinden sömüren kişilerdir.
hergün kavga etmene rağmen birgün ayrı bile kalsan özlediğin, bakan gözlerden bile sakındığın kendin kıydığın ama başkasının kılına bile zarar vermesine tahammül edemediğin varlık. *
hayatın insanın önüne getirdiği en buruk ayrılığın kahramanı olan kardeştir. ondan ayrı olmak, onunla 2 seneye yakın küs olmak, her ne kadar 'suç onda, benden özür dilemedi ben mi özür dileyecem ondan ' dese de insan hergün içinde o burukluğu ve üzüntüyü hisseder. onu annenin yanında görüp görmemezlikten gelinse de, içten içe gidip ona sarılmak onu öpmek geçer insanın içinden. hele de evli ise daha çok özler insan. hayatın bir gerçeği olarak bu sadece insanın içinde kalır ve dışa maalesef vurulamaz. acı olan da bu zaten. gel se abim dese sarılsa, geçmişte yaşanan tüm kırgınlıklar bir anda uçar gider. *
kaç yaşına gelirsen gel, bir gülüşü paylaşmanın sıcaklığını, bir sırrı paylaşmanın yakınlığını, kandan öte candan olmanın anlamını öğretendir. varlığıyla evlere şenlik, yokluğuyla derin bir hüzün getirendir. dünyadaki en güzel zamanlarını; çocukluğunu beraber geçirdiğindir. ilk ve en gerçek dostundur. gün gelip de araya zorunlu ayrılık girdiğinde en çok ağlayan, en çok ağlatandır. sarılışı sıcacık, gülüşü bulaşıcı, göz yaşları sarsıcı, kızgınlığı geçici, küslüğü anlıktır. kız kardeş, hele de küçükse senden 8-10 yaş bebeğindir. koklamaya, bakmaya, sevmeye kıyamazsın.
büyüdüğünü görememek, zor zamanlarında yanında olamamak, yeterince çok sarılamamak içinizi acıtır ama öyle bir olgunlukla karşılar ki sizi her ona dönüşünüzde, araya zaman girmemiş sanırsınız. siz üzülmeyin diye giderken gözlerinize bakmaz, aradığınızda telefonunuza çıkmaz bazen. hiç özledim demez! sadece bilirsiniz onun da usul usul gece yatağında ağladığını. anne-baba hasretinden daha çok dokunur yokluğu...
(bkz: ağlarken entry girmek)
bebekliğinde besiginin uzerinden baktıgınızda size gulumseyerek sizi aglama krizlerine sokan melek kişisi.
+anne suna baksana ya yanına gidiyorum gulumsuyor bana ya.. ne kadar savunmasız, masum. ya ben onu aslında öldurmek için yanına gitmiş olsaydım? ona zarar vermek için gelen birine bile habersizce gulumser bu.. cok savunmasız bu ya.. katiline gulumser bu yaa... ühühüühühüüüü
iyikide bende yok dedigim seylerden biridir . bunun laf atani olur , askinti olani olur , ciktigi miktigi olur , yarin obur gun istemeye geleni olur o olur da olur... ne me lazim efendim rahatim ben boyle kafam rahat gelemem oyle sikintiya . Babamin beni ne kadar cok sevdigini bazen boyle hissediyorum . Kiz kardes belasini basima musallat etmemis , dusunmus bugunleri adamcagiz . canim benim babacim .
