Baba o yakışmamış, renklere bakar mısın uymuş mu hiç, bence saçını şöyle yapmalısın vs. Her gün bunlar gibi onlarca şeye karışıyorlar. Ulan anneleri bu kadar karışmadı 17 yıllık evliliğimizde.
Kız babası olmak, erkeklere verilen bir şans bence. Düşünsenize yıllardır "kadınları anlayamıyorum." diyorlar ve işte artık onları anlayabilecekleri bir şans. Doğumundan başlayarak bir kadının nasıl yetiştiğini görüyorsunuz. Bebeklikten itibaren olaylara nasıl yaklaştığını, sorunları nasıl çözdüğünü, nasıl fikirler ürettiğini vs. görüyorsunuz. Kız babası olunca kadınlara daha anlayışlı yaklaşmayı öğreniyorsunuz. Bunu birkaç kişiyi görerek tecrübe edindim.
Ayrıca kızların ilk aşkı babalarıdır derler. Bu söze kesinlikle katılıyorum. Ama baba iyi bir babaysa... Aksi takdirde ilk nefret ettiği erkek de olabilir ve nefret ederse çocuk bunu diğer erkeklere genelleyebilir. ilk aşk olmaya çalışın...
Erkek olsun kız olsun omzuma alıp piknikte uçtu uçtu yapmazsam ve yanımda da hanımın karpuz kesmesi olmazsa eksik kalırım. işte iyi aile tablosu budur.
benim. 15 yıllık sakalım ilk bıraktığımda bütün ailede sansasyona sebep oldu. "biz ülkücüyüz, bize yakışmaz" diye şekilci asimilasyona maruz bırakıldım. dışlandım. hor görüldüm. yılmadım. 15 yıl mücadele ettim o baskıcı gerici zihniyetle.
3 hafta kadar önce kızım, "babacım cakallayın batıyoy" dedi. 15 saniye düşünmedim kesmek için. kız evlada yiğitlik sökmüyor.
Başka insanların sahip oldukları veya kendinde olmayan şeylere imrenme, kıskanma, gibi hasta huyları hiç olmayan şahsımın; zaman ilerledikçe “kız babası olan” arkadaşlarını gördüğünde çok öykündüğü durumdur.
en son bir arkadaşımın kızı erken doğum ile 7 aylık doğduğunda babasının halini görünce gözlerim doldu. uzun zamandır elimi açıp dua etmediğimi farkettim ve ardından yalvarırcasına dua ettim. bu “aceleci minik prensesi babasına bağışla allahım” diye...
valla bambaşka bir durum kız çocuğu babası olmak. Oğullarım bukadar etkilememişti beni. Ama 3 numara kazan dibim hakkikaten başka oldu. herkeşlere tavsiye ederim.
