denir ki: kızı olmayan kişi evlat sevgisini tam olarak yaşayamaz. bir kız babası olarak doğru olduğunu hissediyorum. tabi bir gün oğlum olursa daha net bir fikrim olacağı kesin.
kız babaları hassaslaşır, ömrünün çoğu kaba-saba geçen, küfürbaz adam gider yerine başka bir adam gelir. çünkü kimsenin veremediği terbiyeyi o minicik çocuk doğduğu an verir. dünyaya başka bakmaya başlar. artık narin, duygusal bir çocuğu vardır öyle kaba-saba konuşamaz, "getir lan suyumu fırlama" gibi cümleler kuramaz çünkü içinden gelmez.
aslında sözün özü şu: bir babanın kızı için yapabileceği en güzel şey annesini sevmesi, saymasıdır. bu sayede kızının ömrü boyunca sırtı yere gelmeyecektir.
onlar kızlarını okuyor zannedip gönderirler uzaklara. ama kızları onlar gibi düşünmemektedir. onlar farklıdırlar çünkü. çünkü onlar babalarının kızlarıdırlar. çünkü babaları da nice nice ngirdemektedir gençliklerinde.
çevremde gözlemlediğim, yaşlılık dönemlerinde erkek babalarından daha şanslı olduklarıdır. erkekler evlendiklerinde aileyle aralarına mesafe illaki giriyor, özellikle de sorunlu bir gelin varsa. hanım köylü oluyorlar. hiç kızmayın öyle, gerçek bu! ama kız evlendiğinde anneye babaya daha düşkün, daha ilgili oluyor. hatta bunun için; kız evlat anne babanın sigortasıdır derler.
