yaşamadığım, yaşamak istemediğim, insanı kendinden geçiren durum.ayrıca dün kütüphanede ders çalışırken şahit olduğumdur. şöyle gelişti olay:
kız ice tea şişesini çıkardı, açmaya çalıştı alamadı, bizim eleman direk atıldı (tipik türk erkeği), keşke atılmasaydı. eleman denedi , denedi açamadı, üstüne bir de kıpkırmızı kesildi mi, ben gülmemek için kendimi zor tutuyorum bir yandan da acıyorum elemana.**
bu arada eleman en az yarım saat denedi ama açamadı, kız gülmeye de başlayınca bizim ki iyice gaza geldi mi ?
en sonunda kız aldı eline şişeyi başka birine açtırmak için kalktı, fakat eleman müsade etmedi.
-Aşkım ver şunu ben açıcam, sıkıntı yok.
+aşkım ama hihihi açamadın boşver.
-canım ver şunu
kız çaresiz verdiyse de açamadı eleman, neyse geçmişler olsun elemana önemli şeyler değil bunlar ama yaşanmaması gerekenlerden.
Önce kendinden eminsindir gülümsersin biraz, ilk etapta yoklarsın şöyle bir, zorlar seni biraz ama sen denemeye devam edersin. Yüzün düşer zamanla. Sonuç; uzun uğraşlar sonunda başaramamak ve maruz kalınan o ezici bakış. Geçmiş olsun.
