aslında kalbine dokunmaktır. hislerini konuşmadan anlatmanın yoludur. o eli tuttuğun ilk an gözlerine bile bakamazsın sadece sıkıca tutarsın , o eli bir daha asla bırakmayacağına inanmasını istersin sonra yavaşca gözlerinin içine bakarsın onun göz bebeğinde kendini görürsün...sonra bir gün böyle bir başlık açılır gece gece hüzünlenirsin.
ilk heyecanların maddiyata dönüştürülmesindeki ilk duraktır.
bakmaya bile utanırsın öyle bir andır ki..sanki avucuna sığınmış kelebeği korur gibi, sımsıkı sarar da hiç bırakmamaya söz verir gibi öyle tutarsın o eli öyle sararsın öyle sıkarsın sımsıkı..sonra o ilk bakış sonra o ilk gülümseme..ve içinden yine akar o ılık aşk tadı.arada çaktırmadan bakarsın inanamamış gibi, o iki elin güzelliğine bakar bakar gözlerini inandırırsın kalbinden sonra. işte hiç unutulmayacak anlar böyle başlar.
+aşkım bise diyecektim.
-söyle aşkım.
+ya bu karşıdan gelen insanlar ortamızdan geçiyor yaaa
-eee?
+ellerini tutsam da ayırmasalar bizi, ben hiç ayrılmamızı istemiyorum.
