herhalde bir atasözüdür. "kıyakçılığın sonu ayakçılıktır" derler. derler ya neden derler kimse bilmez.
Efendim! daha yeni tanıştığım bir arkadaşımın arkadaşı anlatmıştı. Bu söz özünde tam anlamıyla, "Perşembe' nin gelişi Cuma' dan bellidir!", anlamında bir sözmüş meğerse...
Rivayete göre, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, at yetiştiricileri atları çiftleştirmek isterlermiş. Ama bazen kısrak, beygirden yüksek olurmuş. Bu durumda, kısrağı biri tutarmış, başından, yelesinden, eğerinden, falan... işte bu işi yapana "kıyakçı" derlermiş. Bir kişi de beygirin, çok afedersiniz şeyini tutar, yine çok özür dileyerek söyleyeyim kısrağın şeyine sokarmış. Bu kişi genellikle ahı gitmiş vahı kalmış yetiştiricilerden seçilirmiş. bu kişiye de ayakçı derlermiş. Sizin anlayacağınız "kıyakçılık" da "ayakçılık" da birer mesleklermiş. Kıyakçılığı meslek olarak seçen birinin, yaşlandıktan sonra yapacağı iş belliymiş yani "Ayakçılık"! olağan gidişat bu. kıyakçılıktan ayakçılığa olağan serüven.
şimdi soru şudur: ayakçılık mı kıyakçılık mı daha kötü bir iştir.
