kendini mal olarak gören kadınların, erkeklerin kendilerini sahiplenmelerinden duyduğu hazdır. sonra "neden eski kocası genç kadını öldürdü?" haberleri çıkıyor. neden ülkemizde kadın cinayetleri fazla deniyor.
kıskançlığı aşırı abartmiyacak şekilde olan için olabilir belki ama bence çok kıskanç olursak karşı taraf bunu fazla sevmeye bilir. Başıma gelmişti çünkü siz kiskandikca onların gotu kalkıyor o yüzden abartmadan kiskanin.
Özgüveni olmayan kızlar icin çekicidir, net. Her sey tadında güzel direk bakınca kıskanç bu diyebiliyorsak fazladır o. Her şeyin fazlası zarar. Hele ilişkide.
Bogmakla umursamak arasında kalmalı. Ozguvenle alakasi yok bence. Kendine guvenen adam kiskanmaz goygoyu helin avsarin hulya avsarin kizi olduğu geyigiyle yarisir.
Herkes, sevdiği insani kiskanir. Öteki, unursamamaya ya da tamamen emin olmaya girer.
Kıskançlığın vermiş olduğu sinirle içinden adama dalmamak için ya sabır çeken erkektir. Gözlerini kısmış, yumruğunu sıkıp elini cebine koymuş ne zaman vursam diye hesap yapıyordur. Ve tam o anda ;
Kızdan cevap gelir :
Aşkım yanakların kızarmış ne kadar tatlı olmuşsun böyle...
olmayan çekiciliktir.. kıskançlık takıntılı bir hastalıktır.. bu hasta kişileri de 100 km yanıma yaklaştırmam.. anında götüne tekmeyi basıp başımdan def ederim.. yes.
Kezban kızların hoşlandığı eylem.
Önce 1 kıskanır 2 kıskanır 3 kıskanir hoşunuza gider sonra hep kıskanır sıkılırsıniz evlenince de dayak yer susup oturursunuz morarik gozunuzle.
maesef haklı bir önerme çünkü toplumsal karşılığı epeyce var.
evrimsel süreçte ortaya çıkış hikayesine baktığımızda gayet mantıklı bir hikayeye tanık oluyoruz kıskançlık duygusunun. fakat artık atalarımızla aynı koşullarda değiliz, aynı değer yargılarını taşımıyor ve insanlık tarihinin kalanında çok şey koyduk üstüne. peki neden hala kıskançlık duygusu hala toplumda cezbedici ve mantıklı gözükmekte ve çoğu yönüyle meşrulaştırılmaktadır?
artık eşyalarla kurduğumuz ilişkiyle sosyal ilişkilerimiz birbirine benzemeye, aynılaşmaya başladı. tüketim alışkanlıklarımız, teknolojinin hayatımıza girişi sosyal ilişkilerimizi tamamen değiştirmeye başladı. kıskançlık da tamamen eşya ile kurduğumuz ilişkiyle benzerlik göstermektedir. yüzyıllardır insanlığın en büyük arzusu olan eşyaya sahip olma ya da daha doğru ifadeyle mülkiyet edinme arzusu ilişkilerimizi teknoloji ya da tüketim alışkanlıklarımız kadar etkilememiş ve onları değişime uğratmamış mıdır sizce? birini kıskanmak ona 'sahip olma' dürtüsü değil de nedir? sahiplik, birinin efendisi olmak değil de nedir? bir efendi ile köle arasındaki en yoğun yaşanan duygular itaat ve korku değil midir? tüm bu duygular arasında sevgi ne kadar var olabilir?
