bizden değildir. eğer öz güvensiz gözükmemek için bu duygu durumuna bürünüyorsa daha da vahimdir. çünkü kıskanmanın, daha doğrusu sevdiğini kıskanmanın öz güvensizlik durumuyla ilgili uzaktan yakından alakası yoktur. oyuncağınızı kıskanmıyorsunuz sonuçta sevdiğinizi kıskanıyorsunuz neden öz güvensizlik olsun.
ilkokuldaki din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenime göre büyük ihtimalle domuz eti yemiş erkektir. kendisi buyurmuştu ki:
"domuz eti haramdır, çünkü domuz pis hayvandır. domuz eti haramdır, çünkü domuzlar eşlerini diğer erkek domuzlarla paylaşırlar. yabancı filmlerde görüyorsunuz, milletin karısı-kızı yanlarında başka erkeklerle dolaşıyorlar. neden, çünkü domuz eti yiyorlar".
saffet hocayı severdim, fıstık yeşili lada'sıyla okula gider gelirdi. topu arabasına çarptığımızda pek kızmaz, "uzakta oynayın çocuklar" derdi.
az önce facebook'tan lise arkadaşımın doğum gününü kutlamaya kalktım ama beni şu vakte kadar bundan alıkoyan bir şey oldu. baktım ki kapak fotoğrafını fernando muslera yapmış bu hanım kızımız. aklıma ilk gelen "aha dur şimdi sevgilisi kesin beğenmiştir bu fotoğrafı" dedim. niye beğenmesin ki, ikisi de galatasaraylı, belli ki ikisi de nando'yu seviyor; gayet doğal. ama fotoğrafı görünce aklıma ilk gelenin bu kıskanma mevzusu olması enteresan geldi bana da.
bu kız çok güzel bi kız, çok tatlı bi kız. sevgilisi ise sempatik. ama sadece sempatik, allah günah yazmasın, gayet tipsiz bir arkadaş. bana ilk gösterdiğinde üzülmesin diye dememiştim çünkü biliyorum, biraz ağız büksem üzülecek. biliyorum ki çok seviyor, çocuk da iyi çocuk allah için. ama ne bileyim, yakışmıyorlar. söylemedim tabi, hayırlı olsun demiştim sadece. çocuk biraz enteresan, biraz fazla saf. kız da öyledir, tertemiz bir insan. bulmuşlar birbirlerini, ne güzel işte. bana ne oluyorsa artık, hiç.
içimden bir ses "ulan sevgilin kapak fotoğrafına bir erkek resmi koymuş, sen de gitmiş beğenmişsin, püh sana" diye geçirdi. tamam koyabilir istediğini, ona kimse karışamaz ama "gitmiş bir de beğenmişsin be hey domuzyiyen" der gibi oldum. aslında bana tamamen ters bir düşünce, kıskançlık konusunda sevgilimden "sen beni niye hiç kıskanmıyorsun" minvalinde yakınma duymuş insanım, niye böyle düşündüm diye şaşırdım biraz kendime.
acaba benim sıkıntım çocuğun sevgilisini kıskanmaması değil de benim çocuğu kıskanmam olabilir mi? içten içe bu tipsizin yakın arkadaşıma yakışmadığını düşünüyor olabilir miyim? "bu tipsizin bile var benim niye böyle güzel sevgilim yok lan" diye isyanlarda mıyım?
kıskanmayan erkek yoktur, çok domuz eti yemiş erkek vardır!
