durdurulması imkansız insanı deli eden bir duygu. peki olmayan bir şeyi kıskanmak ya da hiç tanımadığın birinden bu yüzden nefret etmek ne demek? hiç anlamıyorum kendimi.
insana ilişkin tarifi en zor olan aslında bir ruhsal bozuntu.
kimine göre kıskançlık, bir kişinin sevgilisini kendi hemcinslerinin olduğu ortamlardan özellikle arkadaş ortamından uzak tutmak istemesi ya da bir çocuğun anne veya babasının kardeşiyle abisiyle, ablasıyla veya komşu çocuğuyla vesayre fazla ilgilendiğini farketmesi ile bozuntuya uğraması gibi durumlarla karıştırılır. kimine göre demek yanlış olur hatta çoğunluk bunu bu şekilde bilir. ne yazık ki bu tarz durumlar kıskançlık ile uzaktan yakından bağdaşmayan konulardır.
kibir mi desem acizlik mi desem. içinde her şey var galiba. şu yaşıma kadar çok ender tattığım ve aslında bir nevi merak duyduğum da bir his. ya da sürekli yaşıyorum da ben mi farkında değilim. acaba anlamını mı yanlış biliyorum diye düşünmüyorum değil. belki de bu yüzden tarif etmekte zorlanıyorum. ama paylaşamamak bir kıskanmak kesin değildir bundan eminim. kıskanmak kötü bir şeydir beh
kıskanmak duygusuna zıt düşen bir de kıskanılmak diye bir durum var. ona da ne diyelim kıskanılma duygusu. heh işte tam bu "kıskanılmak duygusu". çoğu kişi bu duygunun leziz bir hissiyat olduğunu ima eder. aslında pek de öyle yorumlamamak lazım. kıskanmak bence şudur efendim. eğer iyi tanıdığın-tanıdığını düşündüğün bir insanın, aynı zamanda da kendini ondan yukarıda gördüğün(kıskanma evresinden önce). bu insanın kendinden yukarıda bir başarısına şahit olmuşsan ve buna anlam veremiyor, aynı zamanda bir yandan şaşırırken bir yandan da vay amk oğlu-kızı tarzında lafları içinden geçiriyorsan bence kıskanmak bunun gibi bir şeydir. işin özü kişi ilk olarak tanımadığı bir insanı kıskanamaz. bu yuzden bunun başarıyı çekememezliğe benzeyen ama aslında ondan bağımsız bir duygu olduğunu belirtmek lazım.
ikincil olarak ise yani kötü olan, kişi sadece tepeden baktığı hor gördüğü kişiyi kıskanır. eğer kıskanılmışsan bil ki birileri seni küçümsemiş, gariban görmüştür. sana hayranlıkla bakmamış onun yerine "kıskanmayı" tercih etmiştir. sevilmemek, dışlanmak, küçümsenmek güzel bir duygu olmalı herhalde ki insan kıskanılmaktan zevk alsın. seni hor gören kişiye kapak atmak mı leziz olan şey. evet işte sen sırf bundan haz alırsın, bir şey yaptığını sanırsın. oysaki biraz düşününce bunda sevinmekten çok üzülecek aslında daha fazla neden var.
kıskanç olmayı hep istedim kıskanç insanları kıskandım. onların hep başarılı olduğunu düşündüm belki de öyle düşünmeye zorluyorum kendimi. yanlış anlaşılmasın kıskanç olmamak kıskanmamak anlamında gelmiyor tabi ki de. yalnız şu şöyle bilinmeli ki gerçek başarıya ulaşanlar başarıyı başkaları için arzulayanlar değil, kendisi için arzulayandır.
Hastalık boyutunu almışsa gitmek gerekir. Yorarsınız,yorulursunuz,boğarsınız,her geçen gün kıskançlık artar paralel olarak bağlanma artar ilişkiniz ise tam aksine eriyerek yok olur,canınızı yakar.
insan olan herkesin bulundurduğu duygu. saklamaya gerek görmediğim duygudur. seven insan kıskanır sonuçta. çok seven çok mu kıskanır orası tartışılır. hastalık boyutunda olanlar var sevdiği için değil erkek olduğu için kıskanmak zorunda hisseder bunlar kendilerini.
cok yanlis bir kani olarak; sevginin gostergesi kabul edilen ve cesitli his ve davranislarla kendini gosteren bir durumdur. bir hastalik olma ihtimali her zaman daha fazladir ancak ucuz pazarlamacilar tarafindan "seni cok seviyorum ondan" sekinde iyi huylu bir davranis olarak cok rahat bir sekilde pazarlanabilmektedir. doctor zhivago da sevmek islenirken kiskanmaktan hic bahsedilmemistir.
