türkiye şartlarında gerçekleşen olay. devrelerimden birisinin kafasına yüzbaşı tarafından sandalye yemesiyle vuku bulmuş olay. gariban arkadaşın inkar etmesi olayı saklaması büyütmek istememesi(!) ile olay kapanmıştı.
askerliğimin yanacağını bilsem mutlak suretle benimde karşılık vermemi gerektirecek bir durumdur. aksi takdirde kendime zarar veririm. o tokadı yerim, bende bir tane sağlam tokat atarım askerliğim yanmış hiiiç umurumda değil içim rahat olsun gerisi boş olsun.
uzun dönem askerlikte dayak yemekten farklı değildir. bıyıkları yeni terlemeye başlamış, okumuş ya da okumamış her erkeği sike sike yolladıkları bok çukurlarında bir de dövmelerinin hiç bir mantıklı açıklaması olamaz.
sınıf öğretmeni arkadaşımın zorla yaptığı olaydır. Ben kısa dönemim bana hiç kimse bişey yapmaz mantığıyla kışkanın ortasında işeyince bir ast subaydan temiz sopa yemişti.
pampa askeryeyi üniversite ortamı gibi bilmektedir. Eee tabi pampa yıllarca kızların bol olduğu bir iklimden gelmiştir. Amfi yerine bölük eğitim alanı, kampüs yerine er-erbaş gazinosuyla devam edecektir hayatına. Ilk çarpılmaya kadar lay lay lom gider herşey. Ilk çarpılmadan sonra pampa işin ciddiyetini anlar ama nafile. Çok zordur sivil psikolojisinden kurtulup herşeyin kısıtlı olduğu askeri ortama alışmak. Burası ana kucağı değil asker ocağı.
Komutan: oğlum palaskan nerde?
Pampa: efendim hocam?
Komutan: efendim hocam değil, emret komutanım diyeceksin yarrraam! Iyi ya da kötü, kolay ya da zor komutan ne emrederse emretsin sen: emredersin komutanım, diyeceksin. Demek zorundasın. Burası hiyerarşinin kalbidir. Yok öyle çarşı herkese karşı. Tabi son yıllarda dayak olayı çok azalmıştır. Yine de dayak yemeyi başaran poşet dostlarımız mevcuttur.
