metrobüsteki locamda cool cool yolculuğumu yaparken bir de ne gereyim yüzü kara kuru siyah kafası parlak küçük ve kıllı bir canlı bana doğru bakıyor, istifimi bozmadan usulca ela gözlerimi onun kocaman kara siyah gözlerine diktim ve asil ellerimle açık kestane tonundaki(fakirlerin anlayacağı şekilde söyleyeyim sarışın) saçlarımı yana doğru savurdum. o an adam hayattan bir darbe yediğini fark etti. sonra ayağı kalktım uzunca boyumun bıraktığı göle bu köylünün güneşini kesiyordu. tüm aristokrat yapımla bir köylüye yerimi bırakamazdım küçük kel geçmesin diye koltuğun önünde durdum arkamdan başka bir adam yanaştı ve koltuğa oturdu o da ne? koltuğa oturan adam beyaz tenli uzun saçlı yarı ari seksi biriydi ben o durakta indim ama o kelin bir yanı hala o durakta. fark etti ki onun sınavı asla bitmeyecek. umarım yüksek dozda saç kökünü besleyen kremler ve ağda bantları yüzünden tez zamanda ölür ve daha fazla psikolojik acı çekmez. şimdi bana sakın neden dış görünüşüyle yargılıyorsun demeyin. o adam bir soylu olsaydı, böyle sıradan genlere sahip olmasaydı bu kadar itici olmazdı.
