paris hayranlığından doğan hededir.
herkes şehrinden bahsederken bir paris ekler. elektrik direklerinide eyfel kulesi olarak lanse eder.
aşk ı memnu denen abidik dizide buna katkı yapıp, duvardaki tablolara kadar reklam kullanır.
new york benzetmeleri kullanılsa bir açıdan daha mantıklı olabilir. sonuçta sokak çeteleri, kurtarılmış bölgeler, mahalle çatışmaları, bölgelere göre suça yatkınlık, tecavüz, cinayet gibi bir dolusu ortak özellikleri yurdumuzda barındırıyor ve yaşıyoruz.
doğudan kırşehir'e göçenlerin kullandığı cümle. onlar için de şehirliler için de övgü olmayan cümle.
nedeni ise şöyle açıklanabilir:
maraştan ve dolaylarından gelmiştir adam ailesiyle. kırşehir'de rahatça iş bulur. istanbuldaki gibi herşey pahalı değildir, ucuzcadır. zamanında şehrin yerlilerinin kaldığı sahipsiz kalmış ahşap konaklar, artık şehrin dışında kalmıştır ve buralara yerleşilir. ev kirası ödenmez. çünkü ev sahipleri yaşlı amcalardır, artık dava falan açamayacak haldedirler. zaten tayyip baba da her türlü erzağı sunmaktadır. (bkz: çalışmayan vatandaşın kazancının 800 ytl olması)
öyleyse tabi ki der adamlar paris diye. onlara gitgide paris olan şehir, dışardan bakanlar için git gide yoz olur. o abdalların, erenlerin, aşıkların şehri; ahi evran, aşık paşa, hacı bektaş, cacabey, yunus emre'nin şehri orta anadoluda bir garip kalır.
evet, 500 yıl önce herkes için kültürel paristi kırşehir. peki ya şimdi? koca şehrin bir gecekondu mahallesinden ve çarpıklıklarından farkı kalmayacak neredeyse...
