var. doğduğum yer. gitmek için okulların kapanmasını dört gözle beklediğim, rahmetli babaannemin tandırda yaptığı gözlemeleri büyük iştahla yediğim, mahalle maçları yaptığımız canım memleketim. sonra büyüdüm sevdiğim insanları memleketimin toprağına emanet ettim ellerimle ve uzun zamandır gitmiyorum. gitmeye yüreğim dayanmayacak gibi geliyor. o kadar çok oldular ki toprağında yatanlarım.
ayrıca makine kimya endüstrisine bağlı silah fabrikası ve türkiyede birkaç tane olan rafinerilerden birinin burada olması şehrin ne denli önemli olduğuna delalettir.
insanları samimidir. hiçbir zaman yolda bırakmaz. hiç tanımadığınız birinin kapısını çalsanız önünüze yiyecek iki lokma illaki koyar.
gençleri son zamanlarda biraz bozmuş polat alemdar tarzına bürünmüş olsalar dahi merttir babacandır. orta anadolunun en has şehridir kırıkkale.
memleketim. ankaradan daha güzel oyun havası oynayanların diyarı. köy düğünleri efsanedir. gecenin köründe kimin kapısını çalarsanız çalın size hemen bi pilav yapar. kümesten bi tavuk keser, pilavın üzerine döşer. kırıkkalenin efsane yemeğidir tavuk pilav. yolun ortasından yürürler. çünkü kenarlara kaldırım yapmayı unutmuşlar.
Kırıkkale'ye gidip hiç gördün mü bilmem ama çorum'dan daha gelişmiş bir şehir. Ankara'ya yakın olduğu için gökdelen bile dikmişler kırıkkale'ye. Silah ve kimya fabrikaları var, üniversitesi büyük ve iyi bir üniversite, hastaneleri de iyi hizmet veriyor. imkanları gelişmiş yani.
