ilkokulda başlık yazılırdı ve herkesin mutlaka olmalıdyı bir tane kırmızı kurşun kalemi.ilkokulun ilk yıllarında ele sürülüp aa elim kanıyor ayağı yapilsa da ilerleyen yıılarda ruj yerine kullanan kızlarımız da olmuştur.
lanet olsun o kaleme ulan, ne pis bir kalemdir . çocukluğum boyunca hiç sevemedim arkadaş, derse başlarsın başlık at der hoca 'kırmızı kalem ile !' kırmızı kalem nerede ? haydaa , osman kırmızı kalemini ver , vermez ibne . neymiş hoca kızarmış lan şakir zaten hoca kızmasın diye istiyoruz, onda sonra 'templar nerede senin kırmızı kalemin', yok arkadaşım ne ayaksın sen belki renk körüyüm ulan hergün gökkuşağının altından geçmiyoruz ki ne bu renkli başlık aşkı . birde defterin soluna yapılan kırmızı şerit vardı, aman allahım yamuk çizersen al başına bela .
yazılıya kırmızı kalemsiz almam derlerdi birde bazı hocalar, ulan lanet olsun kırmızı kaleme be lanet olsun . kırmızı kalem ile yazılan yazılar zor silinirdi, sonra bazı kırmızı kalemler pembemsi böle ibne bir renk verirdi, bazıları direk kırmızı , sevemedim arkadaş sevemedim şu kırmızı kalemi .
çöp kutusu etrafına biriken öğrenciler tarafından açıldığında mutlaka çöp kutusunun yanındaki duvarda kırmızımsı renk bırakan kalemdir. ayrıca defterin sol tarafına cetvelle çizilen çizgi için şart koşulan kalemdir.
ilerleyen yıllarda yerini tükenmez kaleme bırakan, fakat şimdi defterlere kitaplara baktığımda değerini bir kat daha anladığım, daha düzenli bir defter için kullanılması şart olan güzel kalem. o kadar sevimli ki, istese veririm. *
