içimizdeki herhangi bir nedenden oluşmuş kırgınlığın referansı olmuş mısralardır. genellikle bir aşka bir inanca bir kutsallığa şahitlik etmişlerdir ya da alet olmuşlardır ki kırgınlığımız hayal kırıklığından sonrasına denk gelir.
benim en büyük kırgınlığım şu dizelerdir mesela.
asıl büyük sarhoş benim
uzaktaki.
ben ki tek damla şarap içmedim
ekmeğin beyaz zeytinin siyah
olduğunu biliyorum.
asıl büyük sarhoş benim
uzaktaki.
benim kusturucu sarhoşluğum
yoksulluğum.
yüzüme bakmasan da
yağmura düşürsen de gözlerini
gözlerime bakmasan da ne kadar
o kadar aydınlığın gökyüzüme uzanıyor
uykularımda nefesinin sıcaklığı
o kadar.
hangi akşam kapımı çalan sen değilsin,
sen değil misin gizli bir kıvılcım gibi
gözbebeklerimde duran.
umutsuzlandığım her akşam
senin rüzgârın almıyor mu
uğultulu yorgunluğumu.
yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman
ellerimden sımsıkı tutmuyor mu senin
iyimserliğin.
***
ben bu tezgâhı kurdumsa senin için kurdum
