cırcır dediğimiz şey ishal tabii.. daha başlıktan ayı gibi ishal yazıp da boku püsürü çağrıştırıp kendimden tiksindirmeyeyim dedim. cırcır şirin. cırcır sevimli sonuçta..
neyse tanıma geleyim,
çok kötü bir şeydir. (nasıl, süper tanım!)
bir kısım şehir insanı kırı bayırı buldu mu bahar güneşi görmüş şen sıpalara dönüşüp nereye oturup kalkacağını bilemediğinden, ne yiyip içeceğini ayarlayamadığından olsa gerek, bu gibi aktivitelerin sonu genelde cıvık biter. (bu paragrafa da "bir kısım"la girdim ki bütün genellemeler yanlıştır bakınızı görmeyeyim aşağıda!)
edit: okuyunca yeli meli unutmuş, yemeye içmeye odaklanmışım. yel de var işte. ona beli vermek filan da var. hah.
edit 2: sabah kafasıyla yazılmış bu iğrenç entrinin utancını bir süre yaşamak istiyorum izin verirseniz. daha sonra da; "edit: imha"
