enfes, çok içli bir sezen aksu- suzan kardeş düeti.
hiç olmazsa bir kere gel aşkımızın mezarına
ne gül ne zambak kırçiçeği yeter de artar beni anmaya
bir dolu ümit bir dolu inanç hepsi uçtu gitti havaya
ben yaşıyorum içim öldü, çünkü onu gömdüm toprağa
doğada kendiliğinden bitmesindendir sanırım insanlara bu kadar sıcak gelmesi. bu çiçekler elle toplanır, toplanırken dertleşilir, kendilerinden türlü aksesuar yapılır, sevgiliye takdim edilir.
