israil'in uluslararası yardım gemilerine operasyon düzenleyip ateş açması yardım amacıyla giden kişilerin haksızca ölmelerinden sonra, bugün yardım için yanlarına gitmeye çalıştığımız filistinli arapların veya tamamının kıbrıs barış harekatı esnasındaki tutumlarıdır. akıllarda soru işaretleri bırakır bu tutum. destek beklenmiştir, para sıçan kendileri desteği vermemişlerdir, bugün baktığımızda hangi arap ülkesi kuzey kıbrısı adam gibi tanımakta, ticaret yapmaktadır.
insanlar sebebi ne olursa olsun, yardım, politika, israil düşmanlığı, neyse artık oraya giderlerken, söz konusu millet yardım etmeye açık mıdır, yardım etmiş midir hiç, bugüne kadar ne faydası görülmüştür soruları akla geliyor. bu sorular onların ölmelerini, vurulmalarını, yurtlarından edilmelerini gerektirmez, ama geliyor işte bu sorular. tartışılmalıdır.
ne yazıkki ülkemizin siyasi bir hata ile israili tanıyan ilk müslüman ülke olmasının tabii bir sonucudur.ve bu sonucun neticesinde arap devletler yunanistana,türkiye israile yakınlaşmış buna karşın araplarla türkler çok daha eskiye dayanan bir proje olarak birbirlerine küstürülmüşdür.türkler arapları hain diye anarken, araplar türkleri emperyalist diye andı. aslında bu emperyalizm in oyunu idi. artık maske düştü emperyalizm vatanseverlik kisvesiyle iki müslüman halkı birbirine düşüremeyecektir. emperyalizmin maskesi düşmüş,kirli oyunları ortaya çıkmıştır.
libya her türlü askeri yardımı yapabileceğini açıklamıştır. hatta kaddafi bülent ecevit ile bizzat görüşmüştür. Fas ve tunus resmi olarak türkiye'yi destekleyeceğini belirtmiştir.
Tanımama meselesine gelince azerbaycan bile tanımıyor kıbrıs'ı çünkü dış politika denen bir şey var. ilk tanıyan devlet libya, banglades ve pakistan'dır. Fakat onlarda daha sonra geri çekmek zorunda kalmışlardır.
