O dönemin her şeyi harikaydı. Barış manço ve adam olacak çocuk serisini izlemek unutulur mu ? 90'ların hem sokakta, hem de bilgisayar kullanarak geçen yılları. Daha google kurulmamış bile. insanların beğenmediği küçük şeyler, o dönemde mutlu olmaya sebepti. Bir gofret ya da jelibon... Kafa daha her şeyi kolayca bulduğu, araştırmayı bıraktığı tembellikle uğraşmıyordu. Şimdi çok şey var. Fakat yaratıcı zeka ve üretkenlik sıfır. Sor google amca'ya bitsin.
spor kartları, ışıklı ayakkabılar, altın para kaplı çikolatalar, düdüklü şekerler, meybuz, capri- san içeceği, dokuz taş oyunu gibi şeylerdir.
bir de sokakta doyasıya oynanan candan arkadaşlar yok artık.
Davul tozu ve minare gölgesi. Küçükken anneme sorardım aksam babam ne getirecek diye. Her seferinde bu cevabı alırdım. Babam ne getirirse getirsin ya minare gölgesi ya da davul tozu olurdu benim icin. Hayat cocuklara güzelmiş meğer..
ince çubuk şeklindeki poşetlere doldurulmuş renkli renkli oraletler. ağzımıza dökmeye çalışırdık, oralet ıslandığı için daha da yapışırdı poşetine. incecik bir şeydi zaten. ya yumiyum ya da o yenirdi zaten. eti abc bisküvi vardı, bir de adını hatırlayamadım, ama böyle küçük hayvan şekilleri vardı.kakaolu krakerlerdi onlar, aslan ve fili hatırlıyorum. ohaa hepsinin tadı şu an damağımda, isimler gitti ama tat duruyor.
edit: eti bumbo'ydu galiba.
