7 yaşımdayım. sokakta oynuyorum, hava kararmak üzere. babam eve çağırmadan evvel git şu bakkaldan kardeşine bi emzik al da gel diye seslendi. ** gönderdiği bakkalda bulamayınca kardeşim emziksiz kalmasın diye bakkal bakkal araya araya neredeyse ilçenin dışına çıkıp geri dönüyorum. yürüye yürüye, baka baka buldum bir bakkalda aldım da, sonra arkama bir baktım, nasıl geldiğimi unutmuşum. hava kararmış. bırak akşam ezanının okunmasını, hoca camiyi kapatmış evinde fosur fosur uyuyor. ha şuradandı ha bu sokaktandı derken buldurdum yakınlara geldim bir şekilde. baktım babam bakınıp duruyo. bi bulsa sıçıcak ama ağzıma biliyorum. tırstım da. korka korka gittim yanına. söylendi etti sonra yoksa gelsene oğlum eve kaç saat oldu perişan olduk dedi.
eve bi geldim sülale toplanmış. bi iki saat daha oyalansam helvamı kavuracaklar amk.
her sabah ekmek almaya gittiğimde bakkaldan sakız aşırırdım. çok hoşuma giderdi o zamanlar. allah affetsin. sonra adam dükkanı kapatıp gitti, şuan bulsam 2 paket sakız alır veririm adama. fena hak yemişim ama küçüklük işte.
