tozlu topraklarda oyun oynadığım yıllardı. bekir adında bir kankam vardı o zamanlar. aynı sınıfta sıra arkadaşıydık. aynı takımı tutar aynı oyunları oynar ikimiz de futbolda aynı takımda oynardık. farklı takımlarda olunca kavga ederdik çoğu zaman.
yine bir gün elimizde oyuncak tabancalarla gelecekte mafya olmak isteğimizden konuşuyorduk.
bekir: olum siyah takım elbiseler çok fiyakalı bee. call: bence de. bekir: dün ne yaptım biliyor musun? call: la nerden bileyim. bekir: babam bana siyah takım elbisesi almıştı ya. call: valla mı olum ben de aldıracağım da yeni ayakkabı aldık seneye kaldı o iş. bekir: dur olum kesme sözümü. call: tamam anlat meraklandım şimdi. bekir: giydim siyahları, aldım oyuncak tabancamı. güneş gözlüklerimi taktım. çıktım dışarı.. call: sonra ne oldu peki? bekir: bizim üstteki belalı ali abi var yaa? call: hee?? bekir: sesimi kalınlaştırarak silahı doğrulttum ve sökül paraları dedim. call: anlamadı mı? bekir: yok la 5 lira verdi, korka korka gitti. call: vay ya olaya bak. hadi bir daha yapalım. bekir: olmaz olum annem altın gününe gitti sonra yaparız. calll: tamam la unutma ama. bekir: unutmam.
aradan geçen 1 yıldan sonra anlamıştım bana yalan söylediğini. safın daniskasıymısım. vay amk dedim, o konuyu bir daha açmadım ama içimde böyle yer etmiştir.
______________________________________________ tanım : sürekli yalan söyleyen çocukluk arkadaşıdır.
______________________________________________
