sadece pazarları yıkandımmı evet yıkandım lan. ozamanlar böyleydi sobanın dibine konulan leğenin içinde yıkardı annem beni ne de güzel yıkardı şimdi aklıma geldide.
utanmammı gerek bundan asla, neden utanayım her yeni günde o günleri özlemle anarken o günlere dönmek, hiç büyümemiş olmayı dilerken. masumduk, sabiydik ozamanlar tüyümüz bitmemişti kafamıza inen tek bir maşrapa darbesiyle dinerdi ağlamamz sinerdi gözyaşlarımız susardık korkudan. şimdi hangi maşrapa sindirebilirki beni hangi maşrapa gözyaşlarımı dindirebilir susturabilir beni.
sobalı evde büyümüşse bu çocuk, soba dibine taşınan leğende yıkanmış olma olasılığı yüksektir. akşamüstü aniden gelen misafirle, utancı tavan yapan çocuktur aynı zamanda.
80 lerin ilk dilimlerinde doğan çocukların yaptığı eylem,ya da yaptırıldığı diyelim,arkadaşım doğalgaz mı vardı o dönem,pis kokan insanlar filan yazılmış siz nerden geldiğini sanıyorsunuz türkiye ulen burası,90 larda bir ara haftada bir yıkanmayı bırakın insanlar 3 ayda bir yıkanıyordu istanbul da su yoktu çünkü,tankerlerin arkasında geziyorduk su almak için.
küçükken kendisinin yıkanması işi annesinin tekelinde olduğundan annesinin kararıyla sadece pazar günleri ve sadece onun tarafından yıkanan insan. bir dönem su kıtlığından mıdır, fakirlikten midir nedir çok vardı bunlardan. ben de tanıdım böyle birini. içine kapanık bir çocuktu, arkadaşımdı. lakin kokmazdı.
evin her yerinin, her odasının yeterince ısınamaması nedeniyle, sık yıkanırsa hasta olur düşüncesiyle veya tüpün pahalı olmasından ötürü özellikle kış mevsiminde anne-babaların çocuklarına yaptırımları sonucu buna alışmış çocuktur. gerçi çocuğun canına minnettir. hatta yılda bir yıkansa daha güzeldir ona göre*
odun sobası önü - büyük turkuaz yeşili leğen - bi kalıp hacı şakir - odun sobası arkası - buruşuk parmak uçları - parliament cinema club - pazartesinin verdiği iğrenç iç burkuntusu.*
