ya doktorculuk oynardık biz komşu kızıyla. serap mıydı neydi adı hatırlamıyorum tam adını da böyle tedavi falan ederdi beni. sonra nasıl olurdu bilmem kukusunu göstermişti bana. tuhaf olmuştum, baya anlayamamıştım o kesiğin neden orada olduğunu. tuhaf zamanlardı o zamanlar.
çok küçükken sanırım beş yaşındaydım, karıncalarla oynardım.
sevmezdim etrafımdaki salya sümük ağlaşan çocukları.
karıncalar daha bi yakın gelirdi bana.
kucukken kardeşimle oynadigimiz, annem bizi evden attı oyunudur. * benim çok küçük, çocuklar için olan bi şemsiyem vardi, onun altına ikimiz sığar, güya yağmur yağıyomuş, hava soğukmuş ve annemiz bizi evden atmış gibi ağlardık.. * ben kardeşimi, ağlama kardeşim diye teselli ederdim.. *
