kucukken kardeşimle oynadigimiz, annem bizi evden attı oyunudur. * benim çok küçük, çocuklar için olan bi şemsiyem vardi, onun altına ikimiz sığar, güya yağmur yağıyomuş, hava soğukmuş ve annemiz bizi evden atmış gibi ağlardık.. * ben kardeşimi, ağlama kardeşim diye teselli ederdim.. *
mandallarla şehir kurmak. mandalları üst üste koyup yapabileceğim kadar yüksek binalar yapmak. ( o arada da tam şehri bitirmişken yanımdan biri geçer, binaların çoğu o geçme sırasında oluşan rüzgardan yıkılırdı; ben de uyuz olurdum)
Yanlış anlaşılmasın. Kemerle sokakta oynanan bir oyundur. Bir kişi kemeri saklar. Kim kemeri bulursa yanında yakınında kim varsa allah ne verdiyse. Dayak yememek için önceden tebeşirle çizilmiş koruma dairesine kaçmanız gerekli.
simit. bir daire çizilir ebe daireden çıkar çıkmaz rakiplere gücünün yettiği kadar 'simiiiitt!' diye bağırır. bağırırken birini ellerse ellenen kişi daireye dönerek ebe olur ama hızlı dönmesi gerekmektedir zira bol dayak yiyecektir ayrıca ebe siimiit derken kesilirse o da dayak yer. zevkli oyundu be.
Memlekette kar falan yagmayinca kaygan yuzeyli mobilya parcalarinin altina iyice sabun surup asfalt yolda yokus asagi kaymaca.
Bir de çivi oyunu vardi. Pek beceremezdim ama bayilirdim oynamaya.
