(bkz: mario) ataride oynanan, bir de kardeşiniz varsa tadından yenmeyecek oyundur. Zor bir bölüme gelince 'baba şurayı geçer misin lütfen' diye babama koşar, bir şekilde o oyunu bitirmeden uyuyamazdım. O zamanlar sabah erken kalkma sebebimdi, şimdi ise 'keşke hep çocuk kalsaymışım' deme sebebim.
sonraa peşimizden kötü adamlar geliyormuşçuluk oyunu. bunu biz çıkardık. bizi biri takip ediyor koşmalıyız diye koşardık biri de arkadan motosiklet sesi çıkarırdı. ölürdük ya heyecandan. geberip gidecektik koşmaktan. gene de hep oynardık. büyük adrenalin. şimdi olsa gene oynarım.
Bizim bi çıkmaz sokağımız vardı çoluk çocuk hep orada güle eğlene oynardık. Mahallenin tüm çocuklarını kapsayan tiyatro oyunları hazırlardık. çarşafları sokağa gerer, evden araklayabildiğimizce sandalyeler getirip dizer, kaldırımı sahne olarak kullanıp uydurduğumuz kıytırık senaryoya seyirci bulmaya çalışırdık. Defterden kağıtları küçük küçük kesip biletler yapardık. Bir gün de bir satın alan, içimizdeki sanat aşkına bir darbe vurmadan geçen çıkmadı.. Ama olsun biz çok eğlenirdik, şimdi ismini bile zor anımsadığım o küçük oyuncu arkadaşlarımla..
