Okuldan döndüğümüz bir kış günüydü, abimle pokemon izlerken kar yağmaya başlamıştı, kendimize sahlep yapıp bu günü taçlandırmıştık. işte o günlerde kalmayı çok isterdim.
Öğleciydik. Babam sabah bize kahvaltı hazırlarken, Abim beni bisikletin önüne atardı, ekmek almaya giderdik birlikte. Para üstüne de yaz buz alırdık. Tek derdim yaz buzun neli çıktığı idi. Keyifli zamanlardı.
sabahtan akşama kadar sokakta saklanbaç, mahalle maçı, mendil oyunu, ya da cips kola eşliğinde, neredeyse tırnak içinde gerçekten "arkadaş" duygusunu ilk defa yaşadığımız kişilerle oturup gırgır yapmak, eğer varsa büyükbabamızın, anneanne veya bababaannemizin bizi şımartması hoşumuza gider mutlu olurduk. her şey daha güzeldi sanki.
