küçüklükte kişinin bilinç altına giren korku karakterlerinin, büyünce tam tersi istikamette ilerlemesi durumu. "ulan ben küçükken bu filmi yorgan altından izliyordum mıuhahahaha" diye krizlere girilebilir.
izlendikten sonra geceler boyu karanlıkta tuvalete gidememe sebebiniz olmuş filmi yirmili yaşlara gelip tekrar izlediğinizde gülmekten altına etmenizdir. hoş her iki durumda da altınıza ediyosunuz ama olsun. elm sokaginda kabus bu filmlerin en tipik örneklerinden birini oluşturur. lan o freddy ne geyik adammış da haberimiz yokmuş arkadaş.
(bkz: gulyabani)
inanılmaz korkutan filmdi beni.
o ses efektleri, çığlıklar, insanların korkup kaçışması, karşıdan gelen devasa insanımsı varlık, izlenilen odayı bir bahaneyle terketme durumuna neden olur.
(bkz: ilk korku filmi deneyimi).
izledikçe hala akla gelip gülümsemeye neden olan durum.
kucukken korktugum filmlerden biri olan cuneyt arkinin ninja filminde ninjanin canlanmasi ve yuzunde duran alciyi gorunce gozlerim faltasi gibi acilirken simdi cuneyt abi iyi atmissin tarzinda yorumlarima hedef olan onermedir.
