Genelde büyüyünce geçmiş gibi rol yapılan ama yine de insanı tedirgin eden korkulardır. Benim için böcekler ve pencereye gölgesi vuran ağaçlardır. Ama artık terfi ettim sadece büyük böceklerden korkuyorum.
seni tasarlayan zihniyeti sikeyim, 9-10 yaşıma kadar süt kardeşler izleyemezdim bunun yüzünden. ne zaman bu siktimin yaratığı çıksa korkup kafami devekusu gibi bi yerlere sokardım, uyurken ruyalarima girerdi oc.
şimdi bakinca da guluyorum aq, hala diyorum seni tasarlayan zihniyeti sikeyim diye. oyle enteresan bi mahluk.
99 depremi. 5 yaşındaydım ve ailemle beraber komşularla yürüyúşe çıkmıştık. Eve dönerken köpek ulumuştu. Korktum ve hissetmiştim. Evi uyandırdım,o gece dışarda yatmıştık. Ne zaman geceleyin köpek sesi duysam o gece birden uyanıp ağlamamı tekrar yaşarım. Allah rahmet eylesin.
süt kardeşlerdeki gülyabani... 5 6 yaşındayken felan bildiğin komaya girecek kadar korkuyordum, hüngür hüngür ağlıyordum lan... şimdi yaşım 30 lara geliyor, bildiğin öküz gibi dubleks evde tek başıma kapatıyorum ışıkları karanlıkta en baba korku filmini izliyorum, bitince de horul horul uyuyorum aq... çocukluğun masumiyeti kalmıyor insanda yıllar geçtikçe...
Bi detan sinek öldürücü reklamı vardı, de de de de tan! Derdi. Korkardım ben. Bi de enflasyon canavarı derlerdi haberlerde, ben onu harbi canavar sanırdım.
Anaokuluna giderken serviste bir abla vardı. Abla dediğim 4 e 5 e giden bebe. Senin kafanı kesip tencerede pisirecegim demisti bana manyak. Koca bir sene o kızdan kaçarak yaşadım. Hatta bizim eve yakınlarmis eve gelmişti bir keresinde aq psikopatı. Ne çok korkum varmış be. Aklıma geldikce içimi dökeyim buraya.
