kıskanılan kardeşi kızdırmak için atılan beyaz yalan.
kız kardeşimle aramda yaklaşık 4 yaş olduğundan kıskançlık hat safhadaydı. zaten kaza kurşunu olan kardeşimi doğduktan 1 sene sonra, annemizin çalışmaya mahkum olduğundan, geçim sıkıntılarından dolayı izmir'e babannemin yanına göndermiştik. dünyanın en mutlu kız çocuğuydum o dönemlerde.* iki ayda bir gidip kız kardeşini yanına gidiyor özlem gideriyordu ailem. ona bile çok bozuluyordum.
artık okul çağına gelip yanımıza aldığımızda her boş zamanda üzmek, kızdırmak için onu sokakta ağlarken bulduğumuzu ve babannemlere bıraktığımızı söylerdim. onun ağlayıp üzülmesinden zevk alırdım.
kazık kadar oldum hala deli gibi kıskancım, herşeyi kıskanırım. çocukluğumdan beri kaybetmediğim tek özellik diyebilirim.
biraz daha ileri gidip 'seni çingenlerden aldık bak hepimiz kumralız sen karasın' ya da 'annem 2 leğen 5 mandala aldı seni zaten' denilerek büyük bir hazla gerçekleştirilen eylem.
hemen her kardeşin küçük yaşlarda yaşadığı bir dialogdur,büyük kardeş küçük kardeşine üvey olduğunu,onu aslında bir caminin avlusunda bulduklarını söyleyip zavallı veledi günlerce ağlatır,büyük kardeş ise bu durum karşısında zevkten dört köşedir.
