ben odada yalnız başıma uyurken kapının önünde dikilen direk. Resmen anamı ağlatmıştı, ne denli bir saplantıysa, geceleri korku krizleri geçiriyordum. Ne zaman büyüdüm, ne zaman o korku kayboldu, hiç hatırlamıyorum. "Sikmese bari" tadındaki tek derdim o olarak kalsaydı ne güzel olurdu..
sınıfın en uzunu ve irisi olmak ( sanki uzaydan gelmiş muhamelesi görüyorsun)
uzun olunduğu için hep en arka sıralarda oturmak, ve tahtayı net görememek.
tahtayı net göremediğim için anneye söylemek anneninde gözlük sevdası diye doktora götürmemesi. efenim 3 yıl tahtada ne yazıyorsa sallamasyondu.
aennin saçı saımsıkı toplaması onu lastiği açtığında saçın diplerinin iğne gibi acıması.
komşunun kızıyla aynı odada 5 dakikadan fazla kalamamak.
o nasıl bir annedir öyle, o dedektörler nasıl çalışıyor sen dedikoduya gömülmüşken bir türlü anlayamadım.
çat kapı açılır ve sert bakışlarla giren kızın annesi kızı alır ve döven bakışlarla bana bakarak kapıyı vurur ve gider...
