kiminin çocukluğu oyun oynayarak ,çizgi film izlerken geçmiştir lakin benim çocukluğum yarım saatte bir ,bakkala gitmekle geçti. genelde de annem ve benim aramda geçen diyaloglar şöyle idi
annem: oğluuşş
ben: ne oğluş mu! ulan kesin bakkala gönderecek.
annem: oğluuşş
ben: en iyisi ses çıkarmamak.
annem: işte buradasın şey oğlum bi bakkala gidiversene.
ben: ya anne az önce ekmek almaya gittim ya
annem: şey yumurta al demeyi unutmuşum.
ben: öfff anne ya ömrümü yedin
annem: sus seni bilmiş . hadi bakiim ben camdan sana bakıyorum.
ben aşağıya inerim, bakkala giden yolun ortasında bir ses daha duyulur:
annem: oğluuuşş
ben:ne vaarrrrrrrrrrr
annem:tuz da almayı unutma
işte seneler böyle akıp geçti ,şimdi büyüdüm ve aynı şeyleri şu an kardeşim yaşıyor.
birde pencereye çıkıp "küçüüüük" diye bağırarak çağrırlar. tanıyor olsan muhabbetin olsa hadi neyse. tanımadığın garip garip kadınlar yapar bunu genelde. kimsin sende, beni bakkala gönderiyorsun, bsg denilesi insansı diye isyanlara gark olan çocuktur.
bu durumla okadar çok karşı karşıya kalmaktadırki bunun bir meslek olduğunu ve ailesinin de kendisini bu konuda yetiştirmeye çalıştığını düşündüğü anlar bile olabilmektedir. o anlarda yaşının küçük olması nedeniyle karşı koyamayacağını ancak büyüyünce anne ben bakkala giden çocuk değil doktor olmak istiyorum diyebilmenin planlarınıda kurmaktadır * . *
- yavrum bi bakkala gidiver? (kendini acındıran bi ses tonuyla)
- ablamlar niye gitmiyo, hep ben hep ben!
- bırak o koca kazıkları, sen gidersin di mi bebeğim?
- giderim ama kendime de çikolata alırım.
- tamam, 1 kilo dolmalık biber , 1 kilo patlıcan , 2 de kabarta tozu al, hesaba yazsınlar.
10 dk sonra...boniiibon elindeki poşetleri devredip koşarak ya yarım kalan çizgi filmine ya da evciliğine devam eder.
- kızım bu biberler dolmalık değil, bu patlıcanların da ağzı burnu yamulmuş...bak şu bakkalın yaptığı işe illa ben mi gitcem?
- evet sen git anne
- şimdi git, güzelini vermezsen annem geri yollayacakmış de *
- ...
acınacak çocuktur. sözlük başıma geldi çok duygulandım başlığı görünce. bir defasında yarım saatte 4 kere yollanmıştım bakkala. bakkal kadının adı aklımdan çıkmıyor. şükran teyze.
- corvette oğlum ne oluyor sana böyle, bu sıcakta beynin sulanacak oğlum,
- sus şükran teyze beni tahrik etme anneme tuzak kuracam sus.
evin en küçüğü olduğu için ısrarla köle gibi çalıştırılan ve sürekli yedi sekiz kat inip çıkan çocuktur. hele ki komşular da isteklerde bulununca kafayı yemelerine sebep olabilir bu yaş mevzusu.
-zipcik kek yapacağım. un bitmiş.
-peki anne gider alırım.
un alınır.
-zipcik kabartma tozu da bitmiş.
-anne şimdi geldim ama!
-hadi kızım hadi.
kabartma tozu alınır.
-zipciiik!
-efendim anne.
-vanilyayla şeker de yok.
-anne bir daha inmem iyice bak! 7 kat ya!
-ha bi de portakal al bari.
hepsi alınır.
kapıda muzip bir gülümseme.
-ne bitmiş anne ne bitmiş!
-iki de yumurta alsan var ya...
-anne!
-hadi hadi son!
-anne toplam 28 kat idim çıktım!
-o zaman bi de dondurma al. ödülün olsun.
-anne! *
şu şekilde anne alt edilebilir; anne tuz, ekmek, salça al der kalanla kendine bir şey al der. siz bakkalın yolunu tutarsınız. bakkaldan kendi keyfinize göre mesela çikolata alırsınız. eve dönersiniz. anne sorar hani istediklerim? siz de cevabı yapıştırırsınız, çikolatadan artan para yetmedi. bu yöntem günde 3 doz uygulandığında anneyi delirtebilirsiniz. fekat dayak yeme ihtimalini göze almayı da unutmayın.
-kalaniyla da leblebi tozu aliim mi?
+paramız yok.
-elimde ya...
-o zaman sakız alayım sakız ya sakız bildiğin.
+tamam al.
-artanla da cips ama cips ya cipsssss
+al tamam al al...
-bi de kola alıyim.
+yetmez o para ona.
-yazdırırız, yazıyo ama, yazar ki!
