babamın fabrikası vardı, iş güç para konusuna girmezdim, söyletilmeye çalışıldığında da utanırdım zira çevrede bizden paralısı yoktu. söylesen bi dert söylemesen bi dert.
neyse ki şimdi liberalizm balonunu son sürat şişiriyorlar da, herkes para ve mal gördü, alayı iki telefon, bi ünlü marka kot pantolon ve ayakkabıyla zenginim tribine girdi, biz sırıtmıyoruz. hoş, bu balon fena patlayacakta neyse, o konulara hiç girmeyelim, cahil çok.
benim ki biraz garip bir durumdu. babam inşaat mühendisi. ancak ben küçükken durumumuz pekte iyi değildi haftalık 1 tl falan alırdım tabi ekmek parasından arta kalanlarda oluyordu ara sıra. bunu ne kadar da fakirdik bakın gibisinden demiyorum benim o yaşımda o 1 tl harçlığı geç kendi parasını kendi kazananlarda vardı halimize şükür tabi ki. neyse kriz falan filan babam elde avuçta ne var kaybetmiş borç batağında yüzüyordu. toplumumuzun genelinde olan anlayışa göre de inşaatçılar parayı götürür her zaman. ancak öyle bir durum bizde hasıl olmadığı için çekinirdim sebepsizce. yani ne biliyim zengin sanılmaktan çekiniyordum. hocalar sorduğunda da serbest meslek diyordum. ancak bu da değişik bir duruma sebep olmuştu herkes babamı işsiz sanmıştı falan.
