peki bu iyi bir şey midir? bence değildir. küçük şeylerle mutlu olabilen insan aynı zamanda küçük şeyler yüzünden üzülebilen insandır. bu karakteri yüzünden hayatında sürekli dalgalanmalar olur ve oradan oraya savrulup durur.
sevdikleriniz ve nefret ettikleriniz, korkularınız ve arzularınız, hobileriniz ve fobileriniz belli olsun. bunların peşinden gidin ve o yönde yaşayın. ve en önemlisi 'realist' olun. bu şekil bir yaşamda fikirleriniz, düşünceleriniz, vereceğiniz kararlar bilinçli ve amaçlı olur ve istediklerinizi elde ettikçe mutlu olursunuz. sürekli bir mutluluk...
bu karakterdeki insan duygusuz mudur peki? kesinlikle hayır. karşınızdaki insanı anlamanın, onun neler hissettiğini bilmenin yolu duygusallık değil 'empati' dir.
boşverin kişisel gelişim yazarlarını. küçük şeylerle mutlu olmaktan vazgeçin. gülücük.
Mutlu olduğu şeyi küçük gören insandır. Bilmiyordur ki sadece büyük şeylerle mutlu olacağını sanıp at sikine kelebek konduğunda mutlu olunca ehihi ne mütevaziyim diye düşünmek saçmalığın daniskası.
Önce mutluluğun sistem dayatmasıyla büyük şeylerden, ev araba iyi iş para pırlantadan gelmeyeceğini öğren, sonra mutluluğunu yaşa.
bu kişi kesinlikle ben oluyorum. 2 gün önce kendimi mutlu etmek için küçük yeşil model bir araba aldım. çalışma masamın üzerine özenle yerleştirdim. bir arkadaşım da Avusturya seyahati esnasında yeşil bir kupa almış benim için ve dün görüşmemiz esnasında hediye edince çok mutlu oldum. yeşil kupayı da kalemlik olarak kullanıyorum şimdi. yeşil model araba ve yeşil kupanın muhteşem bir uyumu var çalışma masamın üzerinde. sanki motivasyonum arttı gibi hissediyorum.
Basit insandır, betadır. Halbuki tuttuğunu koparan, istediği şeyi öyle ya da böyle elde eden, hatta icabında cebirden bile kaçınmayan insanın hedefi daima yüksektir ve küçük şeylerle mutlu olmakla uğraşmaz.
Maalesef ki benimdir. küçük şeylerden mutlu olduğunuz kadar incir çekirdeğini doldurmayacak kadar küçük şeylerle sizi üzecek insanlarlarla mücadele etmekte kaderimiz olsa gerektir.
