geçtiğimiz günlerde yolda dalgın dalgın yürürken birinin bana seslendiğini duydum ve bir baktım ki eski oyuncaklarını satan bir çocuk. geçmişe dönüp gittim birden bizde yapmıştık bunu. eve ilk paramızı götürmüştük ( şu okul bitse de sürekli para kazanabilsek). eski bir bebeğe 15 tl para verdim. çocuğun sevincini görmek lazım ışıl ışıl oldu bir anda gözleri. akıllı bir çocuk olduğu belliydi. o paranın, o oyuncak için fazla olduğunu söyledi.
ama nerden bilebilirdi ki benim bugün onu mutlu etmek için aldığım ve sakladığım bebeğin geçmişindeki en güzel anılarla birlikte bana geleceğini.
daha sonra yine aynı çocuk aynı yerde oturmuş. babamın gelip söylemesiyle çıktım evden baktım ki evet gerçekten o. hemen gittim yanına oturdum ve ' bak tatlım aslında para karşılığı sattığın bu bebeğin büyüyünce senin için çok anlamı olacak, bakıp bebeğe 'ahh ne kadar da güzel günlerdi, keşke o günlere geri dönebilsem ' diyeceksin. iyisi mi sen satma bunu sakla evinde günü gelince anlayacaksın beni ' dedim ve bebeği verip kızı da öpüp gittim.
umarım hayallerini ve anılarını o yaşta satmaya kararlı davranmaz ve saklar.
